Heel snel weet ik inmiddels! Mijn bericht op LinkedIn is veel gezien en er kwamen dan ook verschillende reacties tot stand. Super gaaf om te merken dat LinkedIn echt werkt en dat mede daardoor mijn netwerk steeds groter wordt. Afgelopen dagen stonden dan ook in het teken van gesprekken voeren om te kijken of er samenwerkingen mogelijk waren. En dat is gelukt! Ik kan dus heerlijk de vakantie tegemoet gaan want tot december heb ik uitdagende opdrachten gepland staan!
Gisteren heb ik een bericht op LinkedIn geplaatst met daarin de tekst dat ik het maar lastig vind. Ik word veel benaderd voor interim leerkracht. Dat is natuurlijk heel fijn. Het geeft aan dat we als zelfstandigen in het onderwijs gevonden worden. Maar of het nu op de juiste manier gaat, is een tweede. Toen ik gisteren de zoveelste aanvraag kreeg voor het hele aankomende schooljaar, ging ik me afvragen wat me nu toch zo irriteert. En ik weet het al: Ik ben zelfstandige in het onderwijs geworden omdat ik wat wil betekenen voor verschillende scholen. Ik wil mijn expertise kunnen delen maar ook zelf blijven leren. Ik wil scholen ondersteunen, waar de behoefte ook maar ligt. Daar komt ook bij dat ik niet de persoon ben om telkens op dezelfde school te zijn, dag in, dag uit, jaar in, jaar uit. De aanvragen die nu binnenkomen, hebben daar geen betrekking op. Het is omdat er gewoonweg niemand anders is. Een heel schooljaar is geen interim werk meer. Er is gewoon een giga tekort die we op deze manier dan maar proberen op te lossen. En hoe dat tekort komt blijft natuurlijk de vraag (of weet...). In gesprekken merk ik dat het onderwijs wel toe is aan een nieuwe slag. Een stukje zakelijkheid mag wel meer in het onderwijs ingezet worden. Maar ook vernieuwing. Zo hoorde ik een student van de week zeggen dat hij (!) zijn tentamen 'schoolbord schrijven' had behaald. Ik heb zijn zin herhaald, bang dat ik het niet goed had verstaan. Want op welke school hangt er nu nog een krijtbord? Ik kan daar echt niet met mijn hoofd bij! En het bevestigd mijn gevoel dat we af en toe naast de weg zitten in het onderwijs.
Het is vrijdag vandaag en dat betekent meestal dat ik een dagje met mijn dochter samen ben. Maar vandaag is dat even niet het geval want er staat een studiedag op het programma! Ik vind dat altijd leuke, interessante dagen. Fijn om met het team te spreken over het onderwijs, samen stappen te zetten en verder te kijken naar wat we willen en gaan doen. Dit keer staat het NPO op het programma en gaan we aan de slag met Zicht op kwaliteit en in het verlengde daarvan het handelingsgericht werken (HGW). Boeiende thema's waar ik ook mijn steentje aan mag bijdragen. En dat zorgt altijd voor een gezonde spanning. Je wilt het graag goed doen en het team meekrijgen maar omdat ik vaak nog niet zo lang in een team ben, is het altijd even aftasten (je wilt natuurlijk ook niet als die 'bemoeial' overkomen). Maar door het samen te doen en samen te bespreken hoop ik het team in een positieve flow te krijgen om zo het onderwijs te verbeteren. I love my job!
Ik zeg altijd: 'Waar deuren sluiten, gaan er ook weer deuren open'. En wederom komt dit uit. De ruimte die in mijn agenda was ontstaan door het wegvallen van het MBO-gebeuren, is dus weer opgevuld. Een school waar ik al vaker actief voor ben geweest, benaderde mij weer. Ontzettend leuk om daar weer wat voor te mogen doen (ondersteuning IB en management). Nog leuker vond ik het om te beseffen dat er dus vertrouwen in mij is. En daar ben ik dan ook echt trots op! Het is toch het schouderklopje die we als mens soms gewoon even nodig hebben. Die weer laat zien dat je datgene doet waar je goed in bent. Toevallig had ik vorige week contact met een oud-collega die me vroeg of ik toen de juiste keuze heb gemaakt om de Onderwijssupporter op te starten. Er was geen twijfel over het antwoord: de beste keuze!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Wel heb ik wat verschillende berichten gepost via LinkedIn, Facebook en Instagram. Naast de opdracht als Interne begeleider ben ik nog bezig met een eigen e-learning waarbij ik nu in de proeffase zit. Heel spannend! Daarnaast is het ook nog vakantie geweest. Wij zijn heerlijk met onze nieuwe vouwwagen op pad gegaan. Ik had de laptop wel ingepakt en dat bleek hard nodig ook. Als ondernemer maak je soms keuzes. De ene keer is de gemaakte keuze de juiste. De andere keer merk je dat het toch niet zo is zoals vooraf gedacht. En dan is het zaak om bij te sturen. Hoe jammer het ook is, in mijn optiek moet het werkplezier bovenaan staan en dat stond het door verschillende omstandigheden niet meer. Het maakt dat ik de beslissing heb genomen om te stoppen met 'het MBO-verhaal' zoals ik het vaak omschreef als ik vertelde waar ik zoal mee bezig was. Ik kijk terug op een zeer leerzaam traject waarbij we een prachtige brancheopleiding hebben ontwikkeld. Ik hoop dat er in de toekomst veel deelnemers hiervan mogen genieten!
Bij mijn afscheid van de vorige opdracht, kreeg ik van mijn collega een sportmassage aangeboden. Naast het lesgeven heeft zij haar eigen sportmassage praktijk. En nu ben ik dus helemaal ontspannen. Al voel ik wel dat ze me flink aangepakt heeft (na een drukke week met veel werk achter de computer merkten de schouders dat behoorlijk)! Maar ook dit zijn weer leuke dingen van mijn werk. Ik spreek zoveel verschillende mensen die allemaal hun eigen verhaal hebben. Dat inspireert mij enorm! Net als de introductiebijeenkomst van de nieuwe klas die we gisteren nog hadden. Een groep deelnemers die er allemaal zin in hebben. Ik ben benieuwd hoe het deze periode gaat verlopen. Maar gaaf is het zeker!Net heb ik de laatste dingen voor deze week afgemaakt en is het tijd om lekker te gaan genieten van het mooie weer samen met mijn dochter.Fijne dag!
Al aan het begin van de coronatijd had ik een idee en de afgelopen weken heb ik eindelijk aan dit idee kunnen werken. De training Klassenmanagement (geschikt voor het PO) die ik al meerdere keren fysiek heb gegeven, zowel in schoolteams als aan de individuele leerkracht, heb ik digitaal gemaakt. Ik heb er een soort workshops van gemaakt. De eerste modules zijn gereed en nu denk ik erover na om een paar proefkonijnen te gaan vinden. Heel spannend maar ik denk dat het goed is om het uit te laten proberen en feedback te ontvangen. Zo ook om erachter te komen of er überhaupt vraag naar is! De ontvangen feedback kan ik dan gaan verwerken en de andere modules verder gaan ontwikkelen. Ik word er zelf helemaal enthousiast van dus ik hoop dat de training ook zo enthousiast ontvangen wordt. Ik ga straks de oproep plaatsen. Maar ik heb er zelf al veel van geleerd en ik merk dat ik het super tof vind om dit soort dingen te doen. Het was wel telkens puzzelen met de tijd. De lopende opdrachten vergen veel tijd en energie. Gelukkig krijg ik er ook energie van! In Vianen gaat het goed. Er zijn veel verschillende werkzaamheden dus ik ben afwisselend bezig. Het is een leuk team en ik voel me er thuis. En aankomende donderdag beginnen er 4 (!) nieuwe studenten aan de MBO-vakinstelling . Super gaaf! De voorbereidingen zijn getroffen dus we kunnen van start. Ik ben heel benieuwd hoe deze deelnemers de opleiding gaan ervaren. Die ervaringen kunnen we dan weer meenemen in de verbetering van de opleiding. Het gaat dus helemaal goed hier!
Het is zondagochtend. De kleine meid ligt heerlijk te slapen en manlief is een rondje maken op de racefiets. En ik? Ik heb de computer aangezet om nog het e.a. te doen voor het werk waaronder ook het schrijven van deze blog. Even een update van hoe het gaat. En het gaat prima! De nieuwe opdracht bevalt erg goed. Er is veel werk te verzetten maar op verschillende vlakken dus dat geeft een leuke afwisseling. Ook de afstand valt me niet tegen. Het is ergens ook wel fijn om even zo'n poos alleen te zijn, met de radio aan en rijden op de cruisecontrol. De telefoontjes die soms gedaan moeten worden doe ik dan ook waardoor de tijd vliegt. De tijd vliegt sowieso. En ik zeg altijd dat het een goed teken is. Want als de tijd vliegt, heb je het naar je zin!
Vorige week heb ik een lopende opdracht afgerond. Jammer, want eigenlijk beviel het aan beide partijen goed maar soms moet je keuzes maken. Het zag er ook in de eerste instantie uit dat degene die ik verving wel spoedig terug zou komen maar helaas. Op hetzelfde moment kwam er een andere opdracht voorbij die ik met beide handen heb aangepakt. Deze opdracht past nog beter bij mij: interim interne begeleider. Leerkrachten coachen, beleidsmatig bezig zijn, (zorg)leerlingen in beeld brengen en ga zo maar door.
Ik kreeg de vraag of ik nog wel blog: ja, dat doe ik nog! Maar de afgelopen weken waren druk en chaotisch. Zo gaf ik online les, toen mochten we weer fysiek les geven. Maar toch weer niet wegens de sneeuwval. Toen wel weer fysiek... Soms wisselden de werkdagen. Daartussen liep het andere project ook door en ben ik bezig met een nieuwe opdracht. Andere werkzaamheden liet ik even voor wat het was. Want na de sneeuwval kwam de vorst! En wat ik hoopte gebeurde ook: schaatsen op natuurijs! Wat blijft dat toch een fantastische ervaring. Eerst een middag op een plas tussen Zwaanshoek en Hoofddorp en daarna het hele weekend op de Kagerplassen. Blijer kan je me niet maken. En zeker niet toen ik ook nog zo dichtbij kon parkeren en ik direct het ijs op kon stappen:
Het is woensdagochtend. Eigenlijk ben ik altijd 'vrij' om voor onze dochter te zorgen maar de afgelopen weken kon mijn duo-collega de groep geen online les geven wegens andere afspraken. Ik heb die dagen op me genomen en dat was prima. Maar vandaag kon zij een deel van de ochtend er niet zijn (een goede reden heeft ze hoor: een ICT-examen, en dat is in deze tijd van groot belang!). Ik had even twijfel om de groep weer te doen maar met de zorg voor de kleine, andere (werk)activiteiten en een man die toch nog wel last heeft van een nasleep van het virus, heb ik besloten om alleen in de tijd dat mijn duo niet kon, paraat te staan voor de leerlingen. Ik heb een paar vragen gehad maar eigenlijk konden de leerlingen allemaal aan de slag! Gisteren hebben we de instructies al gegeven en het zijn ook gewoon echt toppers. Ik vind het erg knap om te zien hoe de leerlingen het zo oppakken. Waar ik op sociale media overal gemopper lees, pakken deze kinderen het op alsof het niets is en gaan ze er helemaal voor. Natuurlijk lukt dat bij de één beter dan bij de ander en de volgende zin in de ouderchat deed bij mij mijn mondhoeken omhoog krullen:
Soms heb je van die weken waarin je het ene na het andere leert. Afgelopen week had ik zo'n week. Zo was het online lesgeven voor mij nieuw. In de vorige lockdown was ik voornamelijk als interne begeleider aan het werk en had ik met hele andere dingen te maken dan nu als leerkracht. Zoals altijd na een vakantie slaap ik de zondagnacht slecht en nu was dat helemaal het geval. Maar ik had me druk gemaakt om niets. Met mijn groep 8-collega's hadden we het goed opgezet en voor de kinderen was het al niet echt nieuw. We hadden dan ook op maandag gelijk een goede start. Naast klassikale instructies heb ik instructies aan kleine groepjes en individueel instructies gegeven. Ik heb daar dan toch ook wel een paar voordelen van ervaren. Maar het échte contact heb ik wel gemist. Hopelijk hoeven we nog maar één weekje zo les te geven maar ik ben er bang voor...
Na een paar drukke dagen die afgewisseld werden met werk- en privé afspraken, is de laatste dag van 2020 aangebroken. Ik werk nog een paar uurtjes en dan gaan we oliebollen halen en komt de visite om daarmee het oude jaar af te sluiten en het nieuwe jaar in te luiden.
Officieel is het vakantie in onderwijsland. Maar dat geldt nog niet helemaal voor mij. Door de quarantaine van vorige week, heb ik nog wel wat werk om in te halen. Gelukkig is Hans weer goed aan het opknappen en is hij weer onderdeel van het gezin! Ik had het geluk dat ik nog de laatste twee dagen voor de vakantie op pad mocht en ik actief voor de school bezig kon zijn. Het online onderwijs moest namelijk weer op poten gezet worden. Tijdens de eerste lockdown was ik als interne begeleider actief en was ik met hele andere dingen bezig dan nu als interim leerkracht. Een andere uitdaging maar wel één die ik wel erg leuk vond om aan te pakken. Zo hebben we alles digitaal ingepland en instructies opgenomen. Ik vond dit leerzaam want je moet vooraf al goed nadenken wat je wilt met de les en dit proberen in een korte en boeiende film weer te geven. Ik merkte dat ik voornamelijk de inbreng van de leerlingen miste tijdens de instructie. Ik vind dat altijd zo waardevol en het geeft mij plezier in het lesgeven. Desalniettemin in het gelukt en ik ben heel benieuwd wat de leerlingen ervan vinden. Na de vakantie ga ik vol goede moed aan de slag om ook online zoveel mogelijk aan de leerlingen te leren en voor hen klaar te staan.
Afgelopen week had ik een observatie in de klas. Ik vind dat altijd spannend want ik wil het goed doen en ik ben van mening dat ik mij moet aanpassen aan de manier van lesgeven op de school. Veel verschillen zijn er niet maar toch moet je je soms wat aanpassen. Gelukkig had ik laatst de studiedag mogen volgen. Bij de nabespreking kreeg ik even een beeld waar ik me een soort van voor schaam: een kip die ergens rond scharrelt zonder veren... Wat een hoop complimenten (veren) kreeg ik. Zowel op mijn gegeven les als de manier hoe ik me door de school manoeuvreer en mijn professionaliteit in zet. Ik werk er hard voor dus erg fijn om te horen! De opdracht wordt verlengd tot aan de voorjaarsvakantie. Fijn! De andere opdracht rond ik deze week af en dan ga ik verder kijken voor iets in het nieuwe jaar. Er staan wat afspraken gepland en een voorstel maar nog niets concreet.
Ja, 5 in 3... In mijn verlof had ik het zo bedacht dat ik drie dagen zou gaan werken met af en toe wat uren in het weekend of op een dag dat ik thuis met de kleine ben. Maar dat 'af en toe' kan ik beter vervangen in 'geregeld'. Sinds ik weer aan het werk ben, merk ik dat ik van alles aan het doen ben. Is dat erg? Nee helemaal niet! Het geeft mij energie en ik vind het fantastisch om met verschillende dingen bezig te zijn. Maar ik vergeet wel eens dat ik geen vijf werkdagen meer heb waardoor het soms wel even rennen en vliegen is! Wel krijgen we iets meer structuur thuis wat ervoor zorgt dat het goed te doen is.
... is het halve werk. Na een paar heerlijke dagen vrij die we doorgebracht hebben in Overijssel, was het tijd om weer 'echt' te beginnen met werk. Niet meer alleen vanuit huis maar ook op locatie. Ik heb voor de aankomende weken een opdracht als interim leerkracht aangenomen. Het is dichtbij huis en het is iets waarvan ik weet dat ik het kan. Een mooi begin om weer in te komen in het onderwijswereldje, zeker naast het ontwikkelwerk waar ik mee bezig ben. Na deze eerste twee dagen kan ik zeggen dat ik een goede keuze heb gemaakt. Het was weer heerlijk om met kinderen bezig te zijn en heel fijn om weer les te geven. Het smaakt weer naar meer (op de donderdag nog een aantal uur beschikbaar)!Daarnaast is het echt even zoeken naar een ritme. Om kwart over 7 stond ik al bij het kinderdagverblijf om de kleine meid te brengen en het was nog opschieten om haar op tijd te halen. Gelukkig weet ik dat ze in goede handen is (zowel het kinderdagverblijf als bij de opa's en oma's. Zo ontzettend fijn!) Maar ik heb er wel weer nieuwe energie door gekregen! Waar ik ook energie van kreeg, was het berichtje die ik van een collega-IB'er van een vorige opdracht kreeg:
Afgelopen week had ik een kennismakingsgesprek voor een nieuwe opdracht. Een beetje met spanning ging ik er naar toe maar wat was het een fijn gesprek. En wat kreeg ik een blij gevoel toen ik de school binnen stapte!
Nou ja, ik was wel weer lekker bezig! Ik had net mijn blog klaar over de eerste week die ik weer gehad heb. Deze had ik onder mijn vorige blog gepost maar blijkbaar heb ik ergens op geklikt wat niet de bedoeling was. En nu is het weg! Lekker bezig dus... En niet alleen de nieuwe blog is weg. Ook de vorige! Jammer maar helaas.
Ik vond het wel weer tijd voor een blog! En daar had ik een goede reden voor: Onderwijssupporter bestaat vandaag alweer twee jaar! Wat is die tijd toch snel gegaan. En wat heb ik een paar gave projecten mogen doen. Van interim leerkracht tot ambulante- en interne begeleider tot onderwijsontwikkelaar. Het blijft leuk en inspirerend om steeds op andere scholen en aan verschillende projecten te mogen werken. De afgelopen weken ben ik thuis geweest om de zorg voor onze baby op me te nemen. Ik was vooraf erg 'bang' dat ik de muren op me af zou voelen komen maar het tegendeel is waar. Ik geniet van de kleine meid en we vermaken ons uitstekend. Daarbij moet ik wel zeggen dat het project voor Eduvelopment (https://eduvelopment.eu) gewoon doorloopt. Niet dat ik er nu héél actief aan mee werk maar ik volg het wel. En de ontwikkelingen gaan hard waardoor ik verschillende stappen heb moeten zetten. Dat was een leuke bezigheid in de tijd dat onze kleine lekker aan het slapen was en goed om er zo weer langzaam in te komen. Het resultaat is dat zij met de leeftijd van vijf weken bij de notaris zat en getuige was van de oprichting van mijn eigen B.V. Ik had twee jaar geleden nooit verwacht dat ik zelfs een eigen B.V. zou oprichten! Zo zie je maar dat je de toekomst niet kunt voorspellen en dat je soms maar gewoon in het diepe moet springen en wel ziet waar je op uit komt.
Het is maandagochtend en ik ben thuis. En dat voelt gek. Maar ik weet dat het goed is en dat het nu ook mag. Ik ben namelijk 36 weken zwanger en het is tijd voor rust (als ik dat zo mag geloven vanuit de berichten die ik rondom zwangerschap elke week krijg).
Wat een periode heb ik achter de rug! En niet alleen zakelijk, ook privé. Want na enkele weken in een appartement gewoond te hebben in Zwaanshoek, was onze verbouwing van ons huis klaar en konden we weer terug verhuizen. Wat is het fijn om weer in ons eigen huis te wonen. En nog fijner is dat ik een nieuw kantoor heb. Het voelt nu al als een heerlijke plek! En het is een heerlijk idee dat het plan waar we al jaren mee bezig zijn geweest, nu uitgevoerd is!
Al lange tijd ben ik bezig met de begeleiding van leerlingen met een eigen leerlijn (Ontwikkelingsperspectief - OPP). Ik heb hier ook al eerder over geschreven. Op de verschillende scholen waar ik de afgelopen maanden ben geweest, merkte ik dat veel Interne begeleiders maar ook leerkrachten stoeien met onwerkbare formats en sjablonen maar ook niet goed wisten wat het nut is van een OPP en hoe je deze nou goed kan inzetten. Het werd daardoor voor iedereen een grote opgave terwijl het de leerkracht maar vooral de leerling veel kan brengen!Bovenstaande heeft er toe geleid dat ik me hier volledig op heb gestort waardoor er een werkbaar format is ontstaan. Een format waar je dingen in weg kan strepen of kan aanvullen naar wens. Ik heb hem nu op verschillende scholen ingevoerd en de reacties zijn positief!
In mijn vorige blog schreef ik dat ik met verschillende dingen bezig ben die mij weer nieuwe energie geven. Het eerste 'ding' is dat ik inmiddels ingeschreven ben op www.begeleidingspool.nl. Een initiatief vanuit de gemeente Den Haag om begeleiding te bieden aan zijinstromers, starters en herintreders. Ik kon me gelijk vinden in de gedachtegang en na een intake kreeg ik een plekje op de website. Door Coronatijd is het de vraag in hoeverre er nu begeleiding nodig is. Maar wat nu nog niet komt, komt wellicht later in de toekomst!
Wat was het fijn om weer op een school te zijn. Ik vond het heerlijk om weer kinderen om me heen te horen. Om de leerkrachten weer aan het werk te zien met de kinderen. Om zelf weer bezig te zijn met en voor collega's en de kinderen. Om weer face-to-face in gesprek te zijn met anderen. En om even weg te zijn uit het thuiskantoor. Al zit ik daar nog wel want voor andere scholen werk ik als externe nog thuis, wat natuurlijk ook prima is. Als ik maar als Onderwijssupporter bezig kan blijven (er is nog wel ruimte in de agenda maar dat is 'oké'). Natuurlijk is en blijft het spannend om weer onder de mens te zijn. Dat geldt voor iedereen denk ik. Het virus zie je niet en dat maakt het zo lastig. Het zou zo makkelijk zijn geweest als je gewoon een blauwe stip op je neus zou krijgen! Maar ik merk dat ik weer nieuwe energie heb gekregen door weer wat uren op de school te zijn geweest. Dat motiveert weer en ik kan er weer tegenaan. Tevens lopen er nog wat andere projecten die me energie geven, al staan ze nog in de kinderschoenen. Het is super tof om daarvoor bezig te zijn en ik hoop echt dat het positief gaat uitpakken! Hopelijk kan ik daar later meer over vertellen!
Ja, het is wel weer tijd voor een blog! Het staat al een tijdje op mijn actielijst maar ik weet gewoon niet goed wat te schrijven. Meestal krijg ik inspiratie als ik onderweg ben terug naar huis na een werkdag of als ik aan het sporten ben maar dat zit er nu dus even niet in. Nu zat ik met een kopje koffie even pauze te houden nadat ik vanmorgen weer in de cijfers gedoken ben. Ondanks dat het meivakantie is, ben ik toch nog druk bezig. Ik heb een opdracht die doorloopt maar ook moet de inkomstenbelasting voor de 30e de deur uit zijn. En dat is gelukt! Tevens blik ik in een vakantie altijd terug op de afgelopen periode. Ik zat er een beetje tegenop te hikken want die periode had ik vooraf heel anders voorgesteld. Maar eigenlijk mag ik hier best tevreden over zijn! Ik weet zeker dat er zelfstandigen (en andere bedrijven) zijn die het veel zwaarder hebben. Ik heb toch behoorlijk wat uur kunnen maken en over twee weken gaan de scholen weer open zodat ik ook weer op locatie kan zijn. Dat motiveert enorm. Ik kijk er ook echt naar uit! Voor na de vakantie heb ik sowieso drie dagen werk. Dit was vooraf al zo gepland. De overige dagen heb ik bewust nog open gelaten en ik zie wel hoe zich dit gaat invullen. Ook wel eens lekker om zo de volgende periode tegemoet te gaan!
Week vier van het thuiswerken is ingegaan. Nog steeds is mijn to-do-lijst niet heel veel korter geworden. Voor verschillende opdrachten die ik al had, ben ik nog steeds actief. Ontzettend fijn is het om toch voor het onderwijs bezig te zijn. Ook voor mijn eigen bedrijf ben ik met verschillende dingen bezig. En rondom en in het huis moet er ook nog wel het één en ander gebeuren. Dus vervelen doe ik niet. Maar ik kan niet zeggen dat ik het heel leuk vind. Ik mis het 'echte' contact met de leerlingen, de leerkrachten, directeuren, familie, vrienden, sport- en muziekmaatjes. Dagen achter de computer is ook gewoon niet voor mij weggelegd. Maar oefening baart kunst en elke dag leer ik weer. Ik leer vooral hoe ik met deze situatie zo positief mogelijk om kan gaan. En dat gaat de ene dag beter dan de andere dag. Maar volgens mij geldt dat niet alleen voor mij, en heeft het gros van de bevolking hier last van. En wat ik vooral lastig vind, is dat je niet weet hoe lang het nog gaat duren. De stip op de horizon is niet echt gezet en ik kan hem zelf ook maar moeilijk zetten. Die onzekerheid maakt het nog lastiger vind ik. Hoe is dat voor jou?
In deze tijd is dat een erg belangrijke maar dubbele vraag. Want als je het virus niet hebt, dan gaat het goed met je, zeggen ze. Gezond zijn is het belangrijkste wat er is. En met elkaar proberen we zoveel mogelijk mensen gezond te houden. Daarom hebben we de maatregelen. Maar die vallen niet altijd mee. Het is gelukkig mooi weer en laat ik ontzettend van de zon houden. Dat maakt een hoop goed. En door de uurtjes werk die ik nog heb, kan ik me ook nog wel vermaken. Maar toch… De kans dat de scholen veel langer dicht blijven, geeft me een benauwd gevoel. Ik ben nou eenmaal graag onder de mensen. Ik heb niet voor niets voor het onderwijs gekozen. En de tijd dat ik alleen in een kantoortje zat, werd ik geen vrolijker mens. En nu ben ik ‘verplicht’ om thuis te werken. Het gevoel dat ik had op het kantoor komt dan ook weer boven; ik houd er niet van maar het is nu even niet anders. En ik ben gezond, en dat is nog steeds het belangrijkste. Een paar uur achter de laptop wissel ik af met stukken wandelen of fietsen. Voldoende vitamines op doen is nu helemaal belangrijk!
Vanuit huis ben ik aan het werk: beleidsstukken, administratie bijwerken en lopende zaken die ik voor verschillende scholen gewoon vanuit huis kan oppakken. Ik kreeg het volgende bericht en dat maakt alles weer (even) goed! Fijn dat er ook meedenkende (adjunct)directeuren zijn!
Dit plaatje maakte me vandaag weer even wat blijer. Op de fiets langs de eerste bloeiende bollenvelden die Lisse rijk is. Want wat een vreemde dagen zijn het geweest! Waar gaat het naar toe? Waar zal dit eindigen? Ik hoef je vast niet te vertellen dat ik doel op het Coronavirus. Het maakt me verdrietig dat er zoveel zieken zijn. Maar ook angstig, want het leek nog zo ver weg maar het komt steeds dichterbij. Wat staat ons en de maatschappij te wachten?Inmiddels zijn de scholen dicht. Althans, voor de leerlingen. Vandaag is er op de school waar ik op maandag en dinsdag ben, ontzettend hard gewerkt om het thuisonderwijs op gang te brengen. Echt fantastisch dat er zo veel leerkrachten bezig zijn geweest om het onderwijs voor de kinderen door te kunnen laten gaan. Ook ik heb mijn steentje bij kunnen dragen en de aankomende dagen heb ik nog verschillende opdrachten om op gebied van beleid en coaching actief te zijn. Maar daarna weet ik het nog niet zo goed. En dat bied me wel zorgen. Zorgen op gebied van gezondheid maar ook van inkomsten. Ik heb gelukkig een buffertje opgebouwd maar doordat onbekend is hoe lang dit gaat duren, is de vraag hoe snel de bodem in zicht gaat komen. Maar vooralsnog staat de gezondheid van de bevolking en van mezelf op nummer 1 en heb ik me maar voorgenomen me er niet te druk over te maken; het komt vast wel weer goed! Wat wel even zeer deed was de zin dat je als ZZP'er zelf voor het risico hebt gekozen. Ja, aan de ene kant klopt dat. Ik heb er zelf voor gekozen om mijn vaste baan op te zeggen. Maar dat heb ik gedaan omdat de baan die ik nu heb niet in vaste dienst te vinden is. Veel scenario's heb ik vooraf bedacht wat zou zorgen dat het 'mis' zou kunnen gaan, maar een griepvirus met al de bijbehorende overheidsmaatregelen stond niet in dat lijstje! Ik kan het daarom ook zelf niet veranderen en moet er nu maar gewoon mee dealen. Net zoals iedereen want we hebben er allemaal 'last' van. Ik sta nog steeds achter mijn visie en missie en ik ben ook ZZP'er geworden om voor nieuwe mogelijkheden en ontwikkelingen te gaan. Dit zorgt ervoor dat er in mijn hoofd alweer allerlei ideeën rondcirkelen en waar ik dan aankomende periode wellicht tijd voor krijg om verder uit te werken. Financieel zal dat niet direct wat opleveren, maar op den duur vast wel. Een nieuwe training ontwikkeling, een format met bijbehorende werkwijze uitwerken, ik heb nog een boek die ik wil lezen ('De toekomst van ons onderwijsstelsel'), misschien kan ik online nog iets gaan doen (wel al wat ideeën). En daarbij moet ik me gaan verdiepen in een boekhoudprogramma maar tot nu toe kwam ik er steeds niet aan toe.
De nieuwe opdracht ben ik inmiddels gestart en het voelt goed. Het is ook heel fijn om op een bekende school te zijn, al is er inmiddels vier jaar vestreken. Er is genoeg werk te verzetten en dat werd bij een Interne begeleidingsbijeenkomst die stichtingbreed gepland was helemaal duidelijk. Het was echt een boeiende bijeenkomst waar met alle Interne begeleiders werd gesproken over de onderwerpen 'zicht op ontwikkeling' en 'kwaliteitszorg'. Ook de AVG kwam aan bod. Boeiende onderwerpen waar iedereen in het onderwijs waarschijnlijk wel mee bezig is. Ik vond het fijn dat ik aanwezig mocht zijn en neem de opgedane kennis weer mee terug naar school/de scholen.
Afgelopen week heb ik een opdracht afgerond waardoor er weer ruimte in de agenda ontstond voor iets nieuws. De vraag die ik aan mezelf stelde was dan ook wat voor nieuwe invulling ik graag zou willen. Via LinkedIn had ik een bericht geplaatst waarbij ik aangaf dat ik weer beschikbaar was en wat kreeg ik veel reacties. Dat is echt de kracht van het netwerk! En zo heb ik dan ook al een nieuwe opdracht voor de aankomende periode. Het wordt een mooie, uitdagende opdracht waar ik ontzettend veel zin in heb! De andere opdrachten lopen voorlopig nog even door, waardoor ik nu even niet op zoek hoef. Dat is fijn, want het levert toch wel een soort van stress op. Mensen om mij heen zeiden wel tegen me dat het goed komt maar toch kan je niet in de toekomst kijken en hoop je maar dat het ook daadwerkelijk goed gaat komen. Je wilt je in blijven zetten voor het onderwijs maar daar heb je wel kansen voor nodig. Echt gaaf dat ik weer een kans krijg, en dus sneller dan verwacht. Ik heb er zin in!Verder staat er aankomende week ook nog een training (GIP i.c.m. EDI) op het programma aan een schoolteam in Amsterdam. Daar ben ik nu flink mee bezig en ik hoop weer dat ik leerkrachten inspireer! Mooie uitdagingen dus!
Een collega had een theezakje met de vraag 'Wat wil je nog leren?' en ze stelde de vraag aan mij. Op dat moment kon ik er niet direct een antwoord op geven maar in de loop van de dag kwamen er toch wel wat dingen in me op: trompet kunnen spelen, shorttracken, tekenen en zingen (ik betwijfel of mijn stembanden dat aankunnen). Op werkgebied zou ik nog wel een behaalde coachingstechniek willen aanleren. Maar soms leer je ook zonder dat je je daarvan bewust bent. Toen ik gisteren de vraag kreeg hoe de werkweek was, vatte ik deze samen als 'druk, intensief maar leerzaam'. Zo had ik dinsdag een audit op de school waar ik een maand of zeven werkzaam ben geweest. Aankomende dinsdag neem ik daar afscheid. Het was een mooie periode waarin ik veel geleerd heb. O.a. het werken in een combinatiegroep 6/7/8 en thematisch werken. De audit was de kers op de taart: Waar staat de school nu? Zijn we het goede aan het doen? Hoe was mijn les die geobserveerd werd? Altijd zijn er wel leerpunten en deze punten neem ik weer mee naar mijn volgende opdracht. Maar het mooie was dat er volop complimenten gegeven werden want de school doet het goed. Het was gaaf om daar een onderdeel van te mogen zijn! Verder had ik nog een coachee die niet helemaal 'enthousiast' was. Niet zozeer over mij (denk/hoop ik) maar wel over de situatie. Als het dan 'achter de rug' is, reflecteer ik hierop en probeer ik een antwoord te krijgen op de vraag wat ik anders had kunnen doen zodat het voor de ander prettiger zou zijn geweest. Dit was zeker weer een leermoment.En er was nog echt een ondernemersissue. Ik dacht toch wel alles geregeld te hebben omtrent het bedrijf maar toch was er een punt (iets met naam, logo, organisatie) die onder mijn aandacht was ontsnapt. Ik had ook niet verwacht dat dit invloed zou hebben maar als ik niet snel zou handelen, zou dat wel (in de toekomst) problemen kunnen leveren. Dus was het snel schakelen. Op zulke momenten vraag ik me wel af waarom ik niet gewoon in loondienst had kunnen blijven. Het zou een hoop gedoe (en tijd) schelen. Maar als alles dan weer gelukt is en ik van mijn man een appje krijg met de woorden: 'Top, goed gedaan schat. Ik ben trots op je' word ik weer blij. En toch ook wel weer een beetje trots op mezelf. En het mooiste: ik heb er weer wat bij geleerd!
Er gebeurt van alles in Onderwijsland en ik probeer het dan ook zo goed mogelijk te volgen. Maar dat valt niet altijd mee. Nu ik als ondernemer in het onderwijs werk, zie en hoor ik veel. Met sommige aspecten ben ik het eens, met andere wat minder. De ene school waar ik werk is vandaag en morgen gesloten, de andere scholen zijn open maar staan wel stil bij de zorgen die er in het onderwijs op dit moment er zijn. Voor elke keuze valt wel iets te zeggen en ik ben dan ook heel benieuwd wat deze dagen voor het onderwijs gaan opleveren! Daarnaast word ik bestookt met aanvragen vanuit Detacheringsbureaus. En daar ga ik niet mee in zee. De kosten voor de scholen zijn hoger dan dat ze mij 'gewoon zelf' inhuren met daarbij ook het verschil dat ik alle taken doe die bij de aanvraag besproken worden. Dat is een hele andere benadering en ik baal er dan ook van dat de ZZP'er in het onderwijs wordt neergezet als 'die ene die de kantjes ervan af loopt'. Niet iedereen heeft die instelling en ik denk dat ik harder werk sinds ik voor mezelf gestart ben dan toen ik nog in loondienst was. En dat vind ik niet erg, want ik doe het voor het onderwijs, voor mijn eigen ontwikkeling en om mezelf scherp te houden en te doen wat ik leuk vind. Maar ook om de goede dingen van de ene school over te brengen naar de andere school. Volgens mij is dan een hele andere benadering! De artikelen die ik over dit onderwerp krijg doorgestuurd van verschillende mensen om mij heen, lees ik wel en ik probeer positieve dingen eruit te halen. Het levert vaak weer gespreksstof op als ik met een bestuurder of collega spreek. En ik denk dat dit in mijn voordeel werkt! Verder volg ik ook alle perikelen rondom het ZZP-schap op de voet. Zo is er een commissie Borstlap die met een rapport is gekomen en ik betwijfel of we als ondernemers daar blij mee moeten zijn. Het is soms maar ingewikkeld. Maar ik heb me voorgenomen om me er nu niet te druk om te maken. Tenslotte doe ik waar ik goed in ben en het leukste vind om te doen: supporter zijn van het onderwijs!
Van het weekend kreeg ik de vraag waar mijn dagen nu vooral mee gevuld zijn. Is het voornamelijk lesgeven of zijn het ook andere werkzaamheden? Tijdens het vertellen aan deze persoon, bedacht ik mij dat het wel een goede input voor een nieuwe blog is. Want er staat al enkele weken een bepaald onderwerp centraal in mijn werkweken: leerlingen met een ontwikkelingsperspectief. Of te wel: leerlingen met een eigen leerlijn. Dit zijn leerlingen die het tempo van de groep niet bij kunnen houden maar ook niet gebaat zijn op een school voor speciaal basisonderwijs. Ik ben op verschillende scholen deze leerlingen in beeld aan het brengen. Dit doe ik aan de hand van verschillende toetsen en observaties van de leerkracht. Vervolgens maak ik er een plan bij. Hiervoor heb ik een nieuw format ontwikkeld. Dit plan bespreek ik met de leerkracht: welke ondersteuning heeft de leerling nodig? Welk materiaal? Hoe pak je het aan in de klas? En zo komen er verschillende hulpvragen aan bod waar ik de leerkracht dan in begeleid. Tevens heeft dit met klassenmanagement te maken. Ook dat is een aspect waar ik al enkele weken mee bezig ben. Ik heb hiervoor een training ontwikkeld en daar komt binnenkort een aanvulling bij: het explicite instructiemodel. Dit heeft vooral te maken met hoe je een instructieles het beste kunt geven. Alle zaken hebben met elkaar te maken en het geeft mij veel voldoening om zo in het onderwijs bezig te zijn. Ik werk zowel voor de leerkracht als voor de leerling. Maar ook voor de school want hoe pas je bovenstaande het beste toe? Hiervoor maak ik dan weer beleid op. Ontzettend interessant dus. Maar ook andere hulpvragen die ik van leerkrachten krijg, pak ik aan. Zo zijn de dagen ontzettend afwisselend!Daarnaast sta ik nu nog twee dagen in de week voor de klas. Dat zijn twee dagen waar ik ook erg van geniet. Ik ben dan nog heerlijk met leerlingen bezig maar ook blijf ik ervaren wat de leerkrachten die ik coach ervaren of tegen aan lopen. Vanuit die ervaring kan ik de leerkrachten ook weer coachen. Vandaag was het echt genieten in de klas want er is hard gewerkt maar met volop gezelligheid. En niet alleen ik heb dat ervaren, ook de 'klassendienst'. Dit briefje vond ik toen ik terug kwam uit een bespreking. Hier doe je het toch voor?!
Na een paar heerlijke kerstdagen, was het weer tijd om achter de computer te kruipen om de administratie bij te werken maar ook om terug te blikken op het jaar 2019. De laatste dagen van dit jaar zijn immers ingezet!Bij het openen van het programma waar ik mijn administratie in bij houdt, ging het al een beetje vreemd. Het bestand 'Uren 2019' opende, en sloot zich weer af. En zo snel als ik ben, las ik natuurlijk niet goed wat voor opmerking er bij stond. Het gevolg: ik kan het nergens meer vinden! Echt helemaal nergens! Verschillende programma's zijn er op los gelaten om het terug te vinden maar tevergeefs. En dat is wel een probleem want je moet als ZZP'er je uren verantwoorden. Wat nu??Ik ben maar opnieuw begonnen... Gelukkig had ik in mijn agenda zo goed als alles bijgehouden. Alsof je toch aanvoelt dat dit een keer kan gaan gebeuren. Echter heb ik daar niet alles geregistreerd dus is het behoorlijk graven in het geheugen. Maar het positieve is dan weer wel dat heel het jaar 2019 aan me voor is gekomen in de afgelopen uren. En ik besefte me dat ik echt een hoop heb gedaan maar bovenal geleerd (daar kwam dus ook weer het nut van back-ups maken bij). Zo heb ik in verschillende onderwijsvormen les gegeven, heb ik leerlingen begeleid met verschillende leer- en gedragsproblematieken, heb ik leerkrachten gecoacht, trainingen ontwikkeld en gegeven, ben ik mezelf gaan bekwamen op het gebied van leerlingen met eigen leerlijnen en ik heb een onderwijsprogramma herschreven. Daarnaast heb ik talloze gesprekken gevoerd om meningen en visies te horen, oplossingen aan te dragen, om te leren van en met elkaar. Ik heb ondervonden wat ondernemen is en ben erachter gekomen dat dit goed bij me past. Ik kijk dan ook terug op een fantastisch 2019 en ik hoop dat ik dit ingeslagen pad voorlopig mag blijven wandelen!
De laatste werkweek van 2019 is alweer ingegaan. De tijd gaat snel. Leerlingen zeggen wel eens: 'Is de tijd nu alweer om?!' Waarop ik dan steevast zeg: 'De tijd gaat snel als je het naar je zin hebt.' En naar mijn zin heb ik het dus logisch dat de tijd snel gaat! Maar nog even is het Kerstmis en er wordt dan ook rondom mij volop gesproken over de gekregen kerstpakketten. Tsja, als Zelfstandige heb je die niet. Althans, dat dacht ik. Maar ik was uitgenodigd voor een kerstfair van een stichting waar ik twee dagen per week actief ben en heb een prachtig boeket mogen uitzoeken. Wat een verwennerij! Maar ik vond het vooral leuk dat ik aanwezig mocht zijn bij het hele gebeuren. Dat deed me goed!
Wat was het gisteravond toch super tof! We hadden onze eerste optreden van de Vrienden van DaCapo Lisse. Eerder heb ik hier al eens een blog over geschreven en nu was het eindelijk zo ver. Alles viel perfect samen: de band, de zangeressen, de trompettist en het gelegenheidskoor. En vanavond mogen we nog een keer! Ik kijk er al naar uit! Toen het concert was afgelopen, ging de DJ nog even door wat mij de tijd gaf om een dansje te wagen maar ook om met oude bekenden te spreken. En ik krijg steevast de vraag: 'Hoe gaat het met de Onderwijssupporter?' Ik kan dan zeggen: 'Het gaat goed met de Onderwijssupporter!'. Dat is toch wel een heel fijne zin! En natuurlijk is en blijft het super tof. Op die momenten sta ik echt weer even stil bij wat ik tot nu toe al bereikt heb. Afgelopen twee weken ben ik in onderhandeling geweest voor de volgende periode die komen gaat: één opdracht wordt afgerond, één opdracht zou pas in januari starten maar dat is vervroegd naar november. De eerste weken op deze nieuwe plek zitten er op en het voelt goed! Het is een mooie plek waar ik nu alweer volop van geleerd heb. Twee andere opdrachten zijn verlengd. De één tot aan de voorjaarsvakantie, de andere voor de rest van het schooljaar. Een groter compliment kan ik niet krijgen! Ik ben dan ook super trots! Ik bedank de mensen die mij deze kansen geven dan ook hartelijk voor het vertrouwen die zij in mij hebben! Nu geniet ik even van wat vrije tijd om vanavond nog een keer te knallen bij de Vrienden van DaCapo! Er zijn nog kaarten over, al is het niet veel meer :) Geniet van het weekend!
Het ging afgelopen weekend even wat anders. Meestal zet ik in het weekend toch wel de laptop aan om voor Onderwijssupporter bezig te zijn. Er is namelijk altijd wel wat te doen óf ik denk dat ik nog wel wat kan doen. Eigen mailing en administratie bijhouden, mailtjes van de scholen of van flexleerkracht.nl beantwoorden. Of toch nog even verder werken aan dat ene verslag of verdiepen in bepaalde materie. Het kan altijd beter. Ik kan me soms een soort schuldig voelen als ik niets doe aan het bedrijf. Het lijkt wel of er altijd wat te doen is of dat ik iets mis als ik niets doe. Maar van het weekend ging het dus anders. Vorige week had ik de vrijdag 'vrij' waardoor ik veel heb kunnen doen waar ik anders niet aan toe kom. En verder stond het weekend in het teken van muziek maken. Eind november hebben we een twee grote concerten met de harmonie van Da Capo, het orkest waarin ik speel. Het worden twee concerten in het teken van de Vrienden van Da Capo. Zo hebben we een samenwerking opgezet met een trompettist, een zangeres, een koor, een band en een DJ. Super gaaf dus! Maar dat betekent ook veel muziek. En om dat allemaal goed in de vingers te krijgen, stond er een repetitieweekend op het programma. Twee volle dagen hebben we gerepeteerd in het mooie Brabant. Maar gelukkig was er ook tijd voor gezelligheid. Samen met een vriendin die ook in het orkest speelt heb ik het avondprogramma bedacht. Het was fantastisch om volwassenen te zien rennen tijdens een Zweeds loopspel! Maar wat vooral gaaf was om te zien was de teambuilding. Iets wat erg belangrijk is om tot een goed resultaat te komen. En dit geldt niet alleen voor in de muziekwereld! Op de scholen waar ik werk voel ik me thuis en is er een fijne samenwerking gaande. Dit maakt dat ik weer met plezier aan de week begonnen ben, ondanks dat ik nog wat vermoeid was van het enerverende weekend en ik dus echt niets voor het werk had gedaan de afgelopen dagen..!
Er is alweer een week en een weekend voorbij zo na de herfstvakantie. Na een heerlijke week vrij ben ik weer met volle moed aan de slag gegaan. Op maandag stond er een studiedag gepland. Fijn dat ik hier ook bij aanwezig mocht zijn. Ik vind het altijd heerlijk om mezelf te blijven ontwikkelen en op deze studiedag stond een er een onderwerp op het programma waar ik ook nog niet zo in thuis was. Interessant dus! Verder heb ik in mijn weekplanning behoorlijk omgegooid waardoor ik een dag in de week 'over' zou hebben. Maar waar ik voor de vakantie nog wat onzeker was of ik mijn uren wel vol zou krijgen, zo vol zit ik vanaf half november alweer. Hoe snel kan het gaan? Behoorlijk snel dus! Er komt een nieuwe uitdaging op het programma bij en ik kijk er nu al naar uit!
In het onderwijs lopen projecten van vakantie tot vakantie. Zo ook de begeleiding van een leerling met autisme. Vorige week had ik al het afrondingsgesprek met de ouder, leerkracht, interne begeleider en de psychologe gehad. Vanmorgen heb ik afgerond met de leerling zelf. Ik had een kaartje voor hem geschreven. Wat was hij daar blij mee! Maar ook had ik een kaartje én een tekening van hem! Er schijnt ook nog wat op de post voor mij te komen en ik ga echt huilen als ik het pakketje open maak, aldus de leerling. Ik ben benieuwd! Maar wat voelt het toch goed om zo met leerlingen bezig te zijn. Een ander project stopt ook. Eerst zou het doorlopen tot de kerstvakantie, toen tot de voorjaarsvakantie. Zelfs tot aan de meivakantie is besproken maar nu dus toch tot de herfstvakantie. De school had niet goed in beeld wat nu de precieze hulpvraag is. En dan is het zeker zonde om hiervoor personen in te zetten. Ik had even een baalmoment. Tenslotte houd je er toch rekening mee. Maar al snel had ik de positieve pet weer op. Het geeft namelijk ook weer kansen voor nieuwe mogelijkheden. Ik ben benieuwd wat er op mijn pad gaat komen. Maar eerst nog drie dagen aan de slag om daarna lekker een weekje vrij te zijn. En na de vakantie gaan er sowieso projecten door dus vervelen doe ik voorlopig niet!
Het is alweer twee weken geleden dat ik een blog heb geschreven en dus is het eigenlijk weer tijd aan de slag te gaan. Maar ik weet gewoon even niet wat te schrijven. Ik doe telkens zoveel nieuwe ervaringen op dat het moeilijk kiezen is! Daarbij komt ook dat ik goed vol zit. Het zijn allemaal verschillende werkzaamheden en ik merk dat het geregeld even schakelen is. Ik ga van lesgeven naar coaching, van gesprekken naar leerlingenbegeleiding en van onderwijsadvies naar presenteren. Gelukkig houdt dat mij scherp en actief. Maar het zorgt er ook voor dat het schijven van blogs wat meer naar de achtergrond verschuift.Daarbij ben ik ook al bezig met de invulling voor de aankomende periode. Tot aan de kerstvakantie zit ik nagenoeg vol. Wel komt er weer iets ruimte omdat de begeleiding van een leerling afgerond gaat worden. Maar ook heb ik al één opdracht voor interne begeleiding staan voor de periode na de kerstvakantie. Ontzettend gaaf! En dan is er ook nog de administratie die hoort bij het zelfstandig zijn. Een klusje wat niet vervelend is om te doen maar wat wel tijd kost. En daarnaast wil ik ook nog de hobby's uit blijven oefenen. Ik merk dat het fietsen er wat vaker bij inschiet en dat ik eerder de hardloopschoenen pak. Het zorgde er wel voor dat ik met een paar SPOC-loopjes heb mee gedaan. Dit zijn hardloopwedstrijdjes die bij de najaarsfeesten van de omringende dorpen in de Duin- en Bollenstreek horen. De afstand ligt tussen de 6 en 7 kilometer en het gaat vooral op snelheid. Bij de eerste wedstrijd had ik al mijn eigen persoonlijke record verbroken. Bij de tweede wedstrijd verbrak ik ook die tijd weer. En je zul het niet geloven maar ook bij de derde wedstrijd verbeterde ik mezelf! Deze laatste wedstrijd vond plaats in Lisse, mijn eigen woonplaats. Dat betekende dus dat de kermis bij ons was neergestreken. De feestweek begon voor mij met een heus Maestro Concert met de Harmonie, het orkest waarin ik speel. Ook help ik altijd bij de Creatief-In op de zaterdag en speel ik mee in het voorprogramma van de taptoe. De Harddraverij vereniging van Lisse had nog meer activiteiten georganiseerd met als afsluiting de kortebaandraverij. Ik heb er een dagje voor vrij genomen (het mocht van de baas)! Het was weer een ontzettend gezellig week waarvan ik nog aan het bijkomen ben... Verder hebben we het plan gevat om ons huis te gaan verbouwen. Ik heb me er wel in vergist hoeveel tijd er in al dat regelen zit maar we doen het voor een goed doel. Daar houd ik me maar aan vast!Nu ik het allemaal zo schrijf, word ik me ervan bewust dat ik weer een hoop gedaan heb afgelopen weken en dat het dus niet heel vreemd is dat ik niet aan het bloggen toe kwam. Inmiddels staat er een verhaal waarvan ik vind dat het ermee door kan. Op naar de volgende blog!
Ondanks dat de teksten op de labeltjes van de thee al lange tijd te lezen zijn, had ik vandaag een leuke die ik toch even wil delen:
Een korte blog deze week want ik heb vandaag een teamuitje op het programma staan en de partner mag mee ;) Ter ere van wat zal je je vast afvragen?! De reden is dat de Onderwijssupporter vandaag precies 1 jaar bestaat en dat moet natuurlijk gevierd worden! Wat is de tijd snel gegaan! En wat ben ik blij dat ik toen de keuze heb gemaakt. Eerst nog maar voor één dag in de week en nu al enkele maanden fulltime. Er zijn al leuke dingen op mijn pad gekomen en er komt nog meer. Maar vooral: het smaakt naar meer!
In deze blog geef ik een reactie op het volgende artikel:
We zijn weer gestart en ik vind het heerlijk! Ondanks dat de vijf weken vrij zijn omgevlogen, ben ik blij dat ik weer mocht beginnen. Ik was wel al achter de schermen bezig geweest maar afgelopen week was ik weer echt op de scholen te vinden. En daar word ik blij van! Op de ene school hebben we alles klaar gezet om te starten en stond de startvergadering centraal, op de andere school was al een studiedag waar ik een deel van heb mogen verzorgen. En dat was wel even spannend. Presenteren voor een team die ik nauwelijks ken en dan hopen dat ze blijven luisteren en wat met de aangegeven kennis gaan doen. En dat stukje mag ik gelukkig ook verzorgen dus er komt een vervolg. Ik vond het fijn om weer met nieuwe dingen bezig te zijn en daardoor mezelf te blijven ontwikkelen. Nog fijner waren de complimenten die ik kreeg vanuit het team en de directie. Natuurlijk zijn er altijd verbeterpunten maar die neem ik dan ook met beide handen aan zodat naast mijn eigen handelen ook de inhoud van de training (Zelfstandig werken/GIP) steeds beter wordt. Ook merkte ik dat ik het weer erg leuk vond om een training te geven. Gelukkig maar want vorige week heb ik met iemand gesproken die een bepaalde training van mij erbij wil hebben (Organisatie 'Mijn veilige school'). Grote kans dat daar meer uit gaat komen en ik dus meer trainingen mag gaan geven!
Het flesje is gevuld met het magnetische zwarte zand van Ureki, een badplaats in Georgië. Het flesje heeft een plekje gekregen bij de andere flesjes!
Je ziet het goed: een leeg wijnflesje! Je zal je vast afvragen wat dit met de titel van deze blog te maken heeft. Want een leeg wijnflesje is wel een probleem, maar of het een luxeprobleem is, is natuurlijk de vraag. Maar voor ons eigenlijk wel. Van al onze reizen nemen wij zand mee en doen dit in een klein flesje. Zie het als herinnering van de mooie plekken op de aarde waar wij mochten genieten. We hebben al behoorlijk wat flesjes mogen vullen maar nu hadden we nog steeds een lege. En we wisten maar niet met welk zand we dit zouden gaan vullen. En dat was echt een luxeprobleem: op vakantie kunnen gaan, maar gewoonweg niet weten waar je naar toe wilt. Wegens een aankomende verbouwing wilden we namelijk niet te lang, niet te ver, maar wel graag cultuur, natuur maar ook zon, zee en strand zien. Een combinatie waar we behoorlijk voor moesten zoeken maar het is gelukt: Georgië. Na het zien van Wie is de Mol 2018 was ik al geboeid door dit land. En nu ik me er nog meer in verdiept heb, kan ik niet wachten om te vertrekken. Even lekker eruit, nieuwe herinneringen maken en gewoon het werk 'het werk' laten. De afgelopen maanden zijn niet altijd makkelijk geweest, maar ik kijk er positief op terug. Desalniettemin vind ik wel dat we een mooi reisje verdiend hebben :) !
Het is maandag en ik ben thuis. Het lijkt dan ook wel op vakantie. Alhoewel ik lekker uitgeslapen heb, heb ik toch al wat uurtjes achter de computer gezeten. Ondanks dat de scholen waar ik de laatste maanden actief ben geweest nu vakantie hebben, heb ik nog volop werk te doen. Maar het is heerlijk om bezig te zijn voor mijn eigen bedrijf, dus je hoort me zeker niet klagen. Daarnaast heb ik vorige week bepaalde opdrachten afgerond en de feedback die ik ontving, was erg positief! Erg fijn dat mijn inzet voor het onderwijs gewaardeerd wordt. Niet alleen met woorden, maar ook met bloemen, flessen wijn, snoepgoed en kaartjes! En een heuse paraplu met regendruppels, waarop elk kind iets had geschreven. Leuk om zo in het 'zonnetje' gezet te worden!Ondanks dat ik geen directe opdracht heb voor de aankomende weken, heb ik wel al afspraken staan wat wellicht in de toekomst nieuwe opdrachten gaat opleveren. En eigenlijk is het ook wel even goed; even de tijd om het werk af te ronden, nieuwe opdrachten voor te bereiden en gewoon tijd te hebben om te ontspannen en mezelf weer op te laden voor de volgende periode. Voorafgaand had ik bedacht dat ik rond de 24 uur declarabel zou werken, maar het zijn telkens weken rond de 36 uur geweest! Daar komt dan de administratie nog bij. Dus eigenlijk is het wel even goed, dat ik geen 'echt' werk heb de aankomende vijf weken. Het aantal uur dat ik kan werken, baart me wel zorgen. Voor mij is het fijn dat er zoveel vraag is naar mijn expertise, maar het geeft ook aan hoeveel mensen er in het onderwijs te kort zijn. Niet alleen leerkrachten, maar ook schooldirecteuren, interne begeleiders, onderwijsassistenten, coaches en ga zo maar door. En dat terwijl het zo'n mooi beroep is! Elke kinderlach die ik hoor, maakt mij ontzettend blij en laat mij weer zien waar ik het voor doe: blije kinderen die ik iets kan leren om zo te kunnen groeien in onze maatschappij. Je hoort me dan ook zeker niet klagen! Dit geeft me gelijk een bruggetje naar mijn niet-klaag challenge: Ik ben er echt op gaan letten en het valt niet mee om niet te klagen. Of eigenlijk andersom: om altijd maar positief te zijn. Soms is het gewoon nodig om even te mopperen, om daarna de positieve dingen weer beter te kunnen aanschouwen. Om weer te zien wat je wel hebt om daar trots op te kunnen zijn. En wat heb ik een hoop dingen in mijn leven waar ik trots op ben!
Inmiddels is het vrijdagmiddag en kan ik meedelen dat het gat wat dinsdag was ontstaan voor de periode na de zomervakantie alweer is opgevuld! En zelfs met twee verschillende opdrachten. Ontzettend gaaf! Volgende week ga ik alle administratie voor deze opdrachten regelen en dan kunnen we de vakantie in. Waar ik eerst ervan baalde dat ik nog geen invulling voor de vakantie had, merk ik dat het nu wel even goed uit komt om (nog) niets te hebben. Ik heb namelijk al een heel lijstje met dingen die gebeuren moeten. Zowel op werkgebied als op privégebied. En we gaan er ook nog even lekker tussen uit! Maar je weet nooit hoe het gaat lopen. Ik ben in ieder geval voor alles in!
Een paar weken geleden werd ik gevraagd voor een bepaalde opdracht voor na de zomer. Ik heb er een dagje meegedraaid en aan beide kanten beviel het goed. Ik had alles in orde gemaakt en de handtekeningen waren gezet. Ook had ik al andere opdrachten voor na de vakantie dus het kon niet meer stuk! Of toch wel? Vanmiddag kreeg ik het bericht dat er toch iemand is gevonden die vijf dagen beschikbaar is voor deze school. Dit is voor de groep en de school beter. Ik geef ze groot gelijk dat ze daarmee verder gaan. Maar voor mij is het wel weer jammer! Het zou een mooie leerervaring zijn geweest! Ik moest even slikken maar gelukkig had ik al gemerkt dat mijn netwerk behoorlijk groeit. Zo moest ik vorige week een paar directeuren/bestuurders teleurstellen. Dus die heb ik direct op de hoogte gesteld dat ik na de vakantie wel weer beschikbaar ben. Nu is het even afwachten wat daar weer uit gaat komen. Maar het komt vast wel weer goed. Hebben we dit ook weer meegemaakt! Lang leven het ondernemen!
Vanmorgen was ik weer op de fiets naar het werk. En wederom gebeurde hetzelfde als vorige week: een hoop getoeter op de vroege ochtend. Wat gebeurde er: op een rotonde (ja, ook de IJweg heeft enkele rotondes) kreeg ik voorrang waar ik eigenlijk geen voorrang hoor te krijgen. Ontzettend vriendelijk van de automobilist! Maar de automobilist achter haar vond het niet zo prettig dat hij moest stoppen. En wat doe je in zo'n situatie? Juist, heel hard toeteren! Vorige week dacht ik nog dat het zomaar een incident was. Maar toen het vanmorgen weer gebeurde, ging ik hierover toch nadenken. Want wat maakt dat iemand zo 's morgens vroeg al door zoiets onbenulligs boos wordt? Te warm weer? Moeten werken? Ruzie thuis? Haast? Ik denk het laatste, want we hebben in onze maatschappij een hoop haast. Geduld hebben is voor steeds meer mensen lastig. Ik merk dat als ik in de rij sta voor de kassa maar ook tijdens mijn werk met kinderen. Veel kinderen kunnen niet meer op hun beurt wachten en kunnen hier echt over gaan mopperen. Maar ik betrap mezelf er ook wel op hoor. Ook ik heb geregeld haast en kan er dan niet goed tegen als iemand 45 km per uur gaat rijden waar je anders 50 km per uur mag. Zonde van de tijd! Met het gevolg dat ook ik ga klagen dan wel mopperen. Vorige week hoorde ik op de radio over een niet-klaagchallenge. Ik werd er enthousiast door maar bovenal maakte het me bewust van hoeveel we eigenlijk klagen. Maar vooral ook waar we over klagen/mopperen. Neem dus het voorbeeld van het voorrang verlenen vanmorgen. Ik zou zo graag willen zien dat we wat meer rekening met elkaar gaan houden. Het maakt de sfeer binnen onze maatschappij er wellicht beter op. Want ik heb wel een paar zaken waar ik me zorgen over maak als ik naar onze maatschappij kijk! Ik ga eens echt actief met de challenge meedoen, eens kijken wat het me op kan leveren. En nu het zo warm is lijkt het me helemaal verstandig om je niet zo druk te maken..!Geniet van de (warme) dag!
Vanmorgen kreeg ik de volgende melding binnen:
Nu ik dit typ, kom ik net uit Amsterdam gesjeesd. Het was een hectische maar interessante dag! En dan vind ik het heel fijn om in de tuin van de zon te kunnen genieten en om een blog te schrijven. Het schrijven van een blog helpt me om overzicht te houden waar ik mee bezig ben maar ook werkt het om bepaalde zaken van me af te kunnen schrijven. Maar ik merk dat ik er wel steeds vaker tijd voor moet maken. Ik ben namelijk met van alles en nog wat bezig. Het ZZP'en gaat steeds meer wennen en de jas gaat me steeds beter zitten! Ik kan het daardoor allemaal goed overzien, ondanks dat het veel is. Maar hierdoor is bloggen niet altijd meer nodig. Maar het is leuk te horen dat mensen op een blog zitten te wachten dus ik zal blijven proberen te schrijven. Ik vind het namelijk wel erg leuk om te doen!
Ondanks dat ik gefinisht was bij de halve marathon van Leiden, was ik vorige week nog de hele week aan het hollen! En het ziet er naar uit dat dit tot de zomervakantie blijft. Ik houd ervan! Een nieuwe opdracht startte vorige week en ik was in de voorbespreking al enthousiast. Maar nu de opdracht echt gestart is, ben ik nog enthousiaster! Het is namelijk precies een opdracht waarvoor ik de keuze heb gemaakt om als zelfstandige te gaan werken. De andere opdrachten zijn een goede aanvulling en ontzettend leerzaam. De leerkrachten die ik begeleid waren snel 'om' toen ze hoorden dat ik ook nog 'gewoon' voor de klas sta en daarnaast kinderen met leer- en gedragsproblematiek begeleid. Het maakte dat zij het gevoel hebben dat ik ze begrijp. Hopelijk kunnen we dat gevoel vasthouden en kunnen we de gestelde doelen met elkaar behalen!
Finishen is winnen was mijn motto tijdens de halve marathon van Leiden. En hoe! In een tijd van 1 uur en 54 minuten kwam ik over de finishlijn! Wat was het een fantastische ervaring. En deze ervaring wil ik graag met jullie delen:
Al weken werd aan mij de eerste vraag gesteld en hierop kon ik een prima antwoord geven. Maar van de week werd aan mij de tweede vraag gesteld en die vond ik lastiger. Ik had er dan ook nog niet helemaal over nagedacht want om eerlijk te bekennen ben ik vooral bezig geweest om de periode tot aan de zomervakantie vol te krijgen (nog wel wat lege plekjes maar niet heel veel meer). Maar met de periode daarna was ik nog niet helemaal mee bezig. Maar nadat deze vraag gesteld was, ben ik verder gaan kijken dan enkel tot de zomervakantie. Ik verwacht dat het na de zomervakantie wel weer gaat lopen. Daar ben ik dus niet zo heel bang voor. Maar waar ik wel bang voor ben is de zomervakantie! Scholen zijn dicht dus daar komt sowieso geen werk uit. We gaan wel even op vakantie maar geen zes weken. Wat ga ik al die tijd doen? Sinds de tweede vraag aan me gesteld werd, ben ik er volop mee bezig. Ik heb op zich wel iets lopen wat wellicht in de vakantie kan gaan plaats vinden. Hier hoor ik volgende week meer over. Maar als deze samenwerking niet door gaat, dan zou ik het echt niet weten. Mocht je een idee hebben, laat het me weten :)
Tja, het ging allemaal té goed. Op werkgebied had ik een vliegende start en dat is nog steeds zo! Het ziet er tot aan de zomervakantie goed uit met hier en daar nog wat ruimte om activiteiten te kunnen ondernemen. Ook zijn er al aanvragen voor na de zomervakantie en zitten er nog interessante dingen in de pijplijn. Dit had ik nooit durven dromen! En ik ga ervoor om het zo te houden dan wel verder uit te breiden. Dan is het eerste jaar van ons huwelijk ook alweer voorbij; de tijd is echt omgevlogen. Samen hebben we veel leuke dingen gedaan en ook hier maak ik me dan ook verder geen zorgen over.Maar dan het sporten en het gestelde doel. Ook daar ging het ontzettend lekker mee! Het trainen ging vrij gemakkelijk en ik had volop energie. Ik hoefde me geen zorgen te maken of ik de halve marathon van Leiden op 19 mei wel zou halen. Tot anderhalve week geleden. Een behoorlijke pijn bij het lopen in de heup. Een paar dagen rustig aan doen zou wel helpen dacht ik. Maar helaas! Inmiddels heb ik twee behandelingen van de osteopaat ondergaan en mag ik tot aan de loop niet hardlopen (gelukkig wel fietsen en zwemmen). Dat viel even tegen en ik ben erg bang dat het 19 mei ook tegen gaat vallen. Maar ik heb het doel gesteld en ga er dan ook voor. Meerdere mensen hebben tegen me gezegd dat het wellicht verstandiger is om niet te starten maar wie niet waagt, die niet wint toch? Ik heb wel mijn doel om de halve marathon onder de twee uur te lopen iets aangepast naar 'finishen is winnen'. Volgende week zal ik hopelijk kunnen melden dat ik de finish bereikt heb. Want doelen stel je om ze ook te bereiken al zeg ik het zelf.
Zoals ik in mijn vorige blog al beschreef, zou het deze week ook een rustige week zijn. Rustig in de zin dat er dus geen directe opdrachten waren. Het gesprek van vorige week zorgde er wel voor dat ik weer wat uitzoekwerk te doen had. Dus dat scheelde! En zo ben ik nog wel met andere dingen bezig geweest. Maar toch kon ik niet geheel de rust vinden ondanks dat daar prima ruimte voor was in de agenda. Want weet je hoe het voelt als je een soort vakantie hebt maar eigenlijk geen vakantie wilt? Dan voelt dat als spijbelen! Ik denk dat ik in mijn hele schoolcarrière maar één keer gespijbeld heb maar ik weet het nog als de dag van gisteren. De hele dag voelde ik me er onrustig door. En dat gevoel had ik nu dus ook. Ik ben dus blij als het weer maandag is en we weer volle bak aan de slag kunnen. Er staat een drukke week voor de boeg, heerlijk! Alleen heb ik nog de vrijdag 'over'. Al staat aan het eind van deze dag het teamuitje van de school waar ik enkele weken werk gepland. Ontzettend leuk dat ik van de partij mag zijn.
Al de hele week wil ik een blog schrijven, maar telkens weet ik niet waarover ik ga vertellen. Er gaat van alles door mijn hoofd en toch is het leeg. En dan in positieve zin! Afgelopen week was het rustig. Ik had geen directe opdrachten maar moest nog verschillende verslagen uitwerken en de administratie bijwerken. Maar ook nieuwe acquisitie doen en nog steeds was ik met de benodigde verzekeringen bezig. Toen dit allemaal gereed was, was mijn to-do-lijst behoorlijk geslonken en mijn hoofd zo goed als leeg. En dat geeft weer ruimte voor andere, nieuwe dingen! En daar zit mijn hoofd van vol! Ik heb genoeg ideeën maar weet gewoon niet waar ik moet gaan beginnen. Het zorgde ervoor dat ik de eettafel leegruimde om hem een nieuwe kleur te geven. Even wat anders doen. Tijdens het schuren en verven ging mijn gedachte alle kanten op. Heerlijk om op deze manier met je eigen bedrijf bezig te kunnen zijn! Toen ik moest wachten totdat de verf gedroogd was, ben ik met een boek in de zon gaan zitten. Ik gun mezelf daar meestal geen tijd voor (lees: het huishouden roept, trainen, sociale verplichtingen), terwijl ik lezen heerlijk vind. Ik lees wel vaak vakliteratuur of artikelen waar ik denk wat aan te hebben. Zo las ik laatst een artikel in de Psychologie (nummer 5 - 2019) over iemand die het graag allemaal wil. Niet één baan, activiteit of sport, maar verschillende om zo afwisseling te hebben. Het was alsof ik een artikel over mezelf las. De adviezen die werden gegeven heb ik in mijn hoofd opgeslagen, inmiddels was daar weer plek voor. Maar ook volg ik de ontwikkelingen binnen het onderwijs op de voet. LinkedIn is daarvoor een prachtig platform. Het artikel 'Scholen kunnen zelf bepalen of ze ZZP'ers inhuren' kwam ik bijvoorbeeld tegen (link onder aan deze blog). Daarbij probeer ik in gesprek te gaan met anderen om geïnspireerd te raken en te blijven. Vorige week had ik nog een gesprek met de oprichter van flexleerkracht.nl en Flex-advies.nl. Hij heeft het druk en we gaan kijken waar ik hem bij kan ondersteunen. Hierdoor doe ik zelf weer nieuwe ervaringen op maar hoop ik ook mijn netwerk uit te bereiden. En nu ik dit typ, zit in ik mijn nette kleren om straks naar een afspraak te gaan om in gesprek te gaan over ontwikkelingen in het MBO-onderwijs. En waar ik wellicht ook mijn steentje aan kan bijdragen. Er komt weer ruimte om te experimenteren. En dat was precies de tip in het artikel uit de Psychologie die mij deed prikkelen! Volgende week heb ik nog een rustige week voor de boeg. Maar ik ga deze week gebruiken om mezelf te prikkelen, ideeën op te schrijven en uit te werken, trainen maar ook ga ik met vriendinnen op pad en heb ik met oud-collega's afgesproken. Ontspanning na inspanning!
Ja! Vanaf nu ben ik naast www.flexleerkracht.nl ook vindbaar op www.flex-advies.nl! Op dit platform vind je de ZZP'ers die naast hun onderwijsbevoegdheid ook gespecialiseerd zijn in andere gebieden binnen het onderwijs. Denk aan ambulant begeleider, interne begeleider, onderwijsadviseur, coach (directie, team) of het geven van trainingen. Dit platform past dus perfect in mijn straatje! Neem eens een kijkje en/of neem contact met me op zodat we de mogelijkheden kunnen bespreken!
Wat is het toch een feestje om in het onderwijs te werken. En bij een feestje horen cadeautjes! Vandaag kreeg ik van de stichting waar ik een tijdelijke opdracht uitvoer een mooie vaas met narcissen. Om blij van te worden! Zeker omdat dit juist niet verwacht was. Voor deze opdracht heb ik enkele weken een groep 6 op de maandag en de dinsdag. Gisteren vond ik het tijd om weer eens het complimentenspel te spelen en natuurlijk doe ik als leerkracht altijd mee. Hoe fijn is het om positieve feedback te krijgen van de kinderen? Maar nog fijner zijn de reacties die de kinderen geven als ze hun eigen 'cadeautje' uitpakken. Dit is een vel papier waarop elke leerling een compliment heeft geschreven. Vandaag begonnen sommige kinderen er nog weer over te vertellen. Het had indruk gemaakt. Dat maakt mij een erg blije leerkracht!
Al eerder had ik aangegeven dat ik naast werkdoelen ook een aantal sportdoelen genoteerd had. Afgelopen zondag was het tijd voor het eerste sportdoel: het fietsen van de Volta Limburg Classic. Een fietstocht van 150 km door het Limburgse landschap. Dat betekende een hoop heuvels, de ene nog pittiger dan de andere. Eigenlijk had ik weinig zin in deze tocht omdat het wielrenseisoen nog maar net is begonnen maar Hans wilde deze tocht ontzettend graag rijden. En omdat we nog een weekend-weg cadeaubon in de kast hadden liggen, kreeg hij het idee om op zaterdag al weg te gaan en er een heel weekendje weg van te maken. Ik kon dus niet achter blijven en heb me laten overhalen! Het was een prima hotel en de zaterdag hebben we ons goed vermaakt in het centrum van Maastricht. Zondagochtend vroeg hadden we met de rest vanuit de vereniging bij de start afgesproken. Gelukkig scheen het zonnetje al dus het beloofde een mooie dag te worden. Direct na de start was het gelijk aanpoten en dat bleef 150 km lang zo gaan! Een paar momenten had ik toch wel spijt dat ik me had laten overhalen! Toen twee personen uit ons groepje op een bepaald punt afsloegen zodat ze iets minder kilometers zouden rijden heb ik even getwijfeld. Maar als ik ergens aan begin, maak ik het af ook. Dus ik ging door om met de rest van de mannen de 150km uit te rijden. En dat lukte! Bij de finish werd een mooie medaille omgehangen en zagen we ook weer de twee verloren schapen. En wat bleek: de route was vanaf dat punt niet veel korter geweest! De 150km-tocht had ergens anders al een extra lus ten opzichte van de 120km-tocht gemaakt! Dus zou had iedereen toch zo rond de 150km in de benen! Een goed begin van het wielerseizoen! En weer een vinkje achter een doel! Het is heerlijk als je doelen stelt en ze ook behaald. Soms gaat het makkelijker dan de andere keer maar om er even bij stil te staan is belangrijk. Zo heb ik vanmorgen tijdens de ambulante begeleiding van een meisje de stand van zaken bekeken en de gestelde doelen tot nu toe geëvalueerd. We zijn er nog niet maar gelukkig hebben we nog tijd om ze te gaan behalen. We werden er allebei blij van toen we merkten dat we op de goede weg zitten.
Al enkele weken rijd ik rond in een voor mij nieuwe auto! Mijn vorige auto was wel toe aan vervanging, ondanks dat hij nog maar weinig kilometers had gereden (77000km). Maar hij had inmiddels wel de leeftijd van 17 jaar bereikt. Van mijn vriendinnen had ik voor op mijn nieuwe auto het logo van de Onderwijssupporter gekregen. Echter paste deze niet heel goed en moest ik even puzzelen waar ik deze nou het beste kon plakken zodat ik hem niet zou gaan verliezen. Maar het weer was de afgelopen periode niet fantastisch en ook was mijn auto niet heel schoon. Maar vandaag liet het weer toe en ook kon ik tussen de afspraken door een rondje door de wasstraat gaan. Zie hier het resultaat!
Een eigen plek om te werken thuis had ik al gecreëerd, maar ook op de verschillende plekken waar ik actief ben heb ik inmiddels een eigen plek. Altijd fijn als je ergens aankomt en direct aan de slag kan en niet eerst hoeft te zoeken naar een geschikt plekje. En als je je dan ook nog op je plek voelt zitten is het helemaal fantastisch!
Het is nu zondag aan het eind van de middag. Hans is zowel Ajax als Formule 1 aan het kijken wat mij de gelegenheid gaf om toch even achter de computer te kruipen. Afgelopen dagen heb ik veel de vraag gekregen hoe de stand van zaken is omtrent de Onderwijssupporter. De eerste maand als fulltime ZZP'er zit erop en ik heb dan ook de balans kunnen opmaken. En dat viel niet tegen, zeker niet voor een eerste maand! Op de maandag en dinsdag heb ik een vaste opdracht tot aan het einde van het schooljaar. Het is heel fijn om iets van vastigheid te hebben en het is ook weer heel fijn om voor de klas te staan. Weer even doen waar ik goed in ben en om te horen waar de leerkrachten en leerlingen mee bezig zijn (heb ik ook weer nodig voor mijn volgende plannen). Op woensdag en donderdag doe ik ambulante begeleiding. Dit begon met één leerling en inmiddels heb ik er drie. Ik vind dit ontzettend boeiend om te doen en het zou tof zijn als daar nog meer bij gaat komen. Daarbij heb ik nog wat uurtjes op een Islamitische school doorgebracht. Ook daar heb ik weer nieuwe indrukken en inspiratie opgedaan. Op de vrijdag had ik al vanaf januari een klas op een vernieuwende school. Afgelopen vrijdag was de laatste keer dat ik daar heen ging. Leuke cadeautjes, fijne woorden en een hoop nieuwe kennis heb ik mee terug kunnen nemen. Tussen alle activiteiten door heb ik nog interessante gesprekken gevoerd waar wellicht binnenkort al wat uit gaat komen of wat nog meer tijd behoeft. Gesprekken over verschillende werkzaamheden, zeer interessant!Ik kijk dus terug op een goede eerste maand. Een maand waarin ik weer veel geleerd heb, in wat ik kan en wat ik wil. Ik ben tot nu toe ontzettend blij met de keuze die ik heb gemaakt. Wel blijft het spannend. Het is namelijk heel fijn om afwisselend werk te hebben, maar nu er weer iets is afgelopen, wil je toch wel weer iets anders ervoor in de plaats terug hebben. Iedereen zegt tegen me dat dat nu eenmaal even tijd kost. Ook al heb ik die tijd, toch wil ik sneller. Maar daar leren we dan weer van. En het geeft ook wel even de tijd om van het heerlijke voorjaarszonnetje te genieten! Op naar een goede maand april!
In veel artikelen over ondernemerschap maar ook bij een recent gevolgde Webinar komt telkens ter sprake dat je voor jezelf doelen moet stellen. Daarmee kan je je beter focussen en weet je of je op de goede weg zit. Maar ik merk dat er soms spontaan iets op mijn pad komt waardoor ik er opeens een nieuw doel bij heb. Mag dat? Hoort dat bij het ondernemerschap? In ieder geval was het stellen van doelen niet nieuw voor mij en daag ik mezelf altijd uit. Binnen de triathlonsport is het makkelijker trainen als je een doel hebt. Want welke zot gaat anders eerst zwemmen, dan fietsen en daarna nog hardlopen, ongeacht welke afstand?! Ik merk dat er veel sportcollega's zijn die ergens voor trainen en als het doel gehaald is, echt weer een nieuw doel gaan zoeken. Doen ze dat niet, dan zie je ze ook niet vaak meer op de training. De motivatie is dan helemaal weg.Al het hele winterseizoen had ik nog geen wedstrijd hardgelopen. Dat kwam onder andere door onze reis maar ook hadden we steeds andere activiteiten op de wedstrijddagen. Maar afgelopen zondag stond ik weer eens aan de start van het Zorg & Zekerheidscircuit. Dit keer was de loop in Voorschoten. Ik had een nummer van iemand van de vereniging kunnen overnemen en stond vrijwel doelloos aan de start. 'Gewoon lekker lopen en weer een keer een 10km wedstrijd in de benen hebben' zei ik nog van te voren. We waren wat aan de late kant en stonden zo goed als achteraan in het startvak. Het startsein klonk en we gingen van start. Doordat we wat achteraan stonden, moest we zigzaggend om langzamere mensen heen. Toen het eenmaal wat rustiger om mij heen werd, keek ik op mijn sporthorloge. Ik zag dat ik een goed tempo had en ik voelde dat het lekker ging. Achter in mijn hoofd hoorde ik een stemmetje: 'Als je dit tempo vast kunt houden, dan loop je ruim onder je eigen record.' Een nieuw doel was gesteld: De 10 km onder de 51 minuten lopen. En ik kan nu zeggen dat ik dit doel bereikt hebt! En wel in de tijd van 49 minuten en 6 seconden! Zo zie je maar weer, doelen kunnen zo opgesteld én behaald worden! Gemotiveerder krijg je me niet!
Vanmorgen ging al vroeg de wekker want er staat een dagje Werkendam op het programma. Eind van de dag hebben we een receptie en een etentje vanuit het werk van Hans en nu ik door de staking niet naar de school in Wormer hoefde, kon ik mooi al gelijk mee. En voor mij maakt het niet uit waar ik werk, als er maar een goed WiFi-bereik is :) Dus zit ik hier op de plek van de stagiaires hard te werken. Tevens kan ik gelijk het bedrijf in werking zien. Dat praat ook weer een stuk makkelijker als we thuis aan de keukentafel zitten. Een win-win situatie dus!
Het is wel weer tijd voor een nieuwe blog al zeg ik het zelf. Maar afgelopen tijd heb ik het gewoon druk gehad. Dit had ik totaal niet verwacht dus daarom leek het misschien nog wel drukker! Naast dat ik verschillende zaken nog moest regelen voor het fulltime zelfstandige zijn, had ik ook al verschillende opdrachten. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat de maand maart zo goed als vol zit! Alleen op de woensdag en donderdag heb ik naast de ambulante begeleiding nog wat uurtjes over maar tot nu toe heb ik die steeds gebruikt om afspraken in te plannen. Erg leuk en leerzaam! Maar ook ben ik bezig met de opdrachten voor na deze periode, al blijft de opdracht op de maandag en dinsdag tot de zomervakantie staan. Ik heb veel gezaaid en hoop daar later weer van te kunnen oogsten. Het is ontzettend tof om met verschillende organisaties in gesprek te zijn en te horen wat er zoal speelt in het onderwijs en waar ik van dienst kan zijn!
Vandaag is het 1 maart en dat betekent dat ik volledig zelfstandig ben! En dat wilde mijn man niet zomaar voorbij laten gaan. Bij thuiskomst lagen er verschillende pakjes klaar waardoor ik nu helemaal niet meer om de Onderwijssupporter heen kan! Ontzettend leuk! En het maakt dat ik nog meer zin en motivatie heb. Daar komt ook nog bij dat ik deze week alleen maar maandag in mijn opgeruimde kantoor heb gewerkt. De andere dagen ben ik flink actief geweest in het onderwijs en heb ik nog verschillende gesprekken gevoerd. Het resultaat is dat ik al veel activiteiten gepland heb staan voor de aankomende periode. Een goed begin al zeg ik het zelf!
Op de vriendinnenapp kwam het bericht 'Werkse weer meiden!' voorbij. De ene vriendin had net een weekje vrij gehad en ging weer aan de slag. De ander had 'gewoon' weekend gehad en ik heb volop gesport en genoten van het mooie weer. En nu dus aan het werk! Maar om aan het werk te kunnen voor de Onderwijssupporter, heb ik eerst het bureau leeg moeten halen. Dit bureau hebben we al jaren in een soort kantoor/kledingkamer staan maar tot nu toe weinig gebruikt. Eigenlijk werken we altijd aan de keukentafel maar van het weekend bedacht ik me dat het wellicht beter zou zijn als ik toch aan het bureau ga werken. Beter voor de zithouding, alle benodigdheden bij de hand en papierwerk etc. kan blijven liggen..!
Officieel treed ik pas 1 maart uit dienst bij de LOI maar wegens nog wat vakantiedagen was gisteren mijn laatste werkdag. De hele dag heb ik leuke berichtjes ontvangen, mensen gesproken en geknuffeld en mijn werk kunnen afgerond. Aan het eind van de dag had ik een fijn gesprek met de HR-medewerkster en kon de afscheidsborrel beginnen. Ik ben goed verwend met een getuigschrift, prachtige cadeaus en mooie bossen bloemen. Maar het mooiste cadeau was toch wel het boekje waar mijn collega's allemaal iets in hadden geschreven. Het deed me goed om alles te lezen en het zorgde ervoor dat ik met nog meer plezier terug kijk op het afgelopen anderhalf jaar dat ik bij dit bedrijf werkzaam ben geweest. Ik wil dan ook nog via deze blog nogmaals mijn collega's bedanken!Nu op naar het nieuwe avontuur!
Hierbij even een feitje: de website is nu 'echt' in de lucht! Waar je hem eerst alleen kon vinden als je de gehele link wist, kan je hem nu ook vinden via de online zoekmachines (in ieder geval zeggen ze dat) en is het een veel kortere domeinnaam en dus makkelijker te onthouden: www.onderwijssupporter.nl! #trots
Het is wel weer tijd voor een blog al zeg ik het zelf. Afgelopen weken heb ik het druk gehad. Druk met het wikken en wegen van een bepaalde keuze en ik heb de knoop door gehakt: vanaf 1 maart 2019 ga ik me fulltime richten op de Onderwijssupporter! In het afgelopen anderhalf jaar heb ik ontzettend veel geleerd en ben ik er achter gekomen dat mijn hart echt ligt in het primair onderwijs. Ik zie hierin volop kansen en mogelijkheden en wil me daar dan ook helemaal voor gaan inzetten. Ik wil het onderwijs echt gaan supporten en denk dat ik daar nu helemaal klaar voor ben! Ik wil de LOI ontzettend bedanken voor de leerzame tijd en zal het geleerde zeker meenemen in de praktijk!
Hierbij even een feitje: de website is nu 'echt' in de lucht! Waar je hem eerst alleen kon vinden als je de gehele link wist, kan je hem nu ook vinden via de online zoekmachines (in ieder geval zeggen ze dat) en is het een veel kortere domeinnaam en dus makkelijker te onthouden: www.onderwijssupporter.nl! #trots
Het is wel weer tijd voor een blog al zeg ik het zelf. Afgelopen weken heb ik het druk gehad. Druk met het wikken en wegen van een bepaalde keuze en ik heb de knoop door gehakt: vanaf 1 maart 2019 ga ik me fulltime richten op de Onderwijssupporter! In het afgelopen anderhalf jaar heb ik ontzettend veel geleerd en ben ik er achter gekomen dat mijn hart echt ligt in het primair onderwijs. Ik zie hierin volop kansen en mogelijkheden en wil me daar dan ook helemaal voor gaan inzetten. Ik wil het onderwijs echt gaan supporten en denk dat ik daar nu helemaal klaar voor ben! Ik wil de LOI ontzettend bedanken voor de leerzame tijd en zal het geleerde zeker meenemen in de praktijk!
Zo aan het eind van het jaar is het een mooi moment om even terug te kijken naar het afgelopen jaar. En het jaar 2018 is echt omgevlogen! Op verschillende social media zie ik dat ik niet de enige ben die even terugblikt. Leuk om verschillende verhalen te lezen maar ook fijn om zelf op het jaar terug te kijken.
Je zult je vast weleens afgevraagd hebben waar om ik aan het bloggen ben. En dat wil ik graag uitleggen. Want waar ik al een tijdje naar op zoek was, gebeurde van de week: reacties op mijn blog! Ik vind het ontzettend interessant om iets bij iemand los te maken. Iets waar de andere persoon over na gaat denken. En soms doe ik dat met een actualiteit, soms door mijzelf kwetsbaar op te stellen. Dat laatste heb ik in mijn vorige blog wel laten zien en daar kwamen reacties op. De één interpreteerde het zo, de ander juist weer totaal anders. Sommigen gingen met elkaar erover praten en anderen spraken me aan om te horen hoe of wat. Er kwam over het algemeen een dialoog op gang, en dat is iets wat mij boeit. Daarnaast wil ik ook laten zien waar ik mee bezig ben. Ik ben een eigen bedrijf aan het oprichten, naast andere werkzaamheden, en merk dat velen dit interessant vinden om te volgen. Ik wil daarover dan ook eerlijk zijn. En dat is ook iets wat mij typeert denk ik: eerlijk aangeven welk gevoel het me geeft of wat ik ergens van vind. Dat wil ik meenemen in de coaching die ik aan het opstarten ben maar ook wat ik aan de kinderen in de klas leer of aan collega's probeer mee te geven. En soms is het eenmaal geen Rozengeur en Maneschijn (ook een lied van Veldhuis en Kemper maar dan met een iets nettere titel). Toch wil ik het delen, proberend om er een passende metafoor om heen te bedenken en er een positieve draai aan te geven. Door het op te schrijven en er gesprekken over te voeren kom ik weer tot nieuwe inzichten wat weer motiveert om dingen te gaan ondernemen. Of dit nu voor mijn werkzaamheden bij de LOI is of voor de Onderwijssupporter. Dus ik blijf voorlopig bloggen! Reageren staat vrij en wil je in gesprek, dan hoor ik dat uiteraard graag!
Ooit ben ik met een vriendin naar een voorstelling van Veldhuis en Kemper geweest. Een fantastische show met vrolijke liedjes maar ook liedjes met rake teksten. Ik heb toen de cd gekocht en deze in de cd-speler van de auto gestopt. Vorige week kwam deze cd weer even goed van pas, vooral nummer 11: Volkomen kut. Want dat was het wel even. Het liedje zorgde er weer voor dat ik met beide benen op de grond werd gezet; het is prima om er even in te bijven hangen maar na een dag of twee gaat het meestal wel weer..!Eerder die week was ik met gezonde tegenzin weer aan het werk gegaan. Er stond mij een flinke mailbox en een paar pittige issues te wachten, een fijne collega heeft ontslag genomen en er vielen wat puzzelstukjes op z'n plek wat ook weer een hoop stof heeft doen opwaaien. De vakantie was eigenlijk al snel ‘vergeten’ en ik had er behoorlijk de pest in. Maar het lied bracht me weer in de realiteit. De twee dagen waren inderdaad zo om en het werd weer tijd om er uit te komen. Ik heb de schouders er weer onder gezet, ga zaken uitzoeken en maar weer eens goed nadenken wat ik wil, wat ik kan. Met een positieve blik gaan we de toekomst tegemoet. Hoe die er dan ook uit gaat zien en waar ik ook voor ga. En het vakantiegevoel kwam wel weer terug toen ik bezig was met het sorteren van de vele foto’s die we gemaakt hebben :) Daarnaast mocht ik de week afsluiten in een kleuterklas. Heerlijk om die vrolijke snoetjes om me heen te hebben, een directeur uit de brand te helpen en om als Onderwijssupporter aan de slag te zijn.Benieuwd naar het lied waar ik het over heb? Klik dan hier: https://www.youtube.com/watch?v=PKNcxwRO4t0
Nu ik dit schrijf, zit ik nog wat duf achter de computer. Ook niet zo gek want nog geen drie dagen geleden zaten we nog in Nieuw-Zeeland. Drie vluchten en 12 uur tijdsverschil en dan ben je weer thuis met toch wel een jetlag.
Van het weekend scrolde ik door mijn LinkedIn-startpagina en kwam ik een reactie tegen op een bericht over de faillietverklaring van de ziekenhuizen. Ik werd erdoor getriggerd. De persoon gaf namelijk aan dat de ziekenhuizen failliet zijn gegaan doordat de werknemers ontslag namen en zich lieten inhuren als ZZP'ers. Het levert de ZZP'er meer geld op, rotklusjes en administratie hoeven niet worden gedaan en heb je een dagje geen zin, dan kom je toch gewoon niet? Dit bracht veel meer kosten met zich mee voor de ziekenhuizen waardoor ze failliet zijn gegaan. De persoon vond het belachelijk dat mensen zich zo opstelden en dat het nu de ziekenhuizen zijn maar de volgende keer zou het om scholen gaan. Want ook in het onderwijs zie je de ZZP'ers als paddenstoelen uit de grond komen.
Op de deurmat lag een 'We hebben u gemist' kaartje maar geen flauw idee wat we besteld hadden. Gauw naar de buren en een spannend doosje werd aan mij overgedragen: mijn visitekaartjes! Via mijn zwager besteld en verder niet meer aandacht wanneer het binnen zou kunnen komen. Gaaf! Weer een moment om trots op te zijn. Nu maar veel uit gaan delen..!
Zoals ik gisteren al voorspelde, was het vandaag een productieve dag:
Het is alweer donderdagavond. Ik heb een drukke week gehad bij de LOI en een hoofd vol snotters, maar toch baal ik dat ik voor morgen nog niets heb staan. Zo moest ik vorige week twee keer 'nee' zeggen en had ik een ontzettend leuke werkdag, nu is het rustig op de telefoon. Al had ik wel nog een leuk belletje vanuit een interim bureau. Na mijn vakantie gaan we eens met elkaar in gesprek. Gelukkig had mijn LOI-collega door dat ik nog net niet zat te mokken en hadden we een goed gesprek. Zij heeft ook een eigen bedrijfje naast de LOI-werkzaamheden en kon het zich dus goed voorstellen. 'Maar,' zei ze: 'nu kun je je nog overal goed in duiken. Zorg dat je goed weet hoe het met de administratie e.d. zit zodat als je het straks ontzettend druk heb, je daar weinig tijd aan kwijt bent.' Een goed advies waardoor een gedeelte van mijn dag morgen ook wel weer ingevuld is. En ook herhaalden de woorden van Hans zich in mijn hoofd: 'Ondernemen gaat niet altijd even makkelijk en soms heb je gewoon even niets. Geniet dan van de vrije tijd'. Dus ook dat wordt morgen een onderdeel van de dag :) !
Ik schrijf vandaag een redelijk korte blog. Waarom? Omdat ik met van alles en nog wat bezig ben! Maar ik heb wel wat te vertellen. Zo had ik vandaag weer een echte beginnersactie! Vorige week ben ik bezig geweest met de factuur omdat ik de eerste klus geklaard was. Natuurlijk heb ik alles wel 100x gecontroleerd en laten controleren maar toch... miste het IBAN-nummer! Toch wel een essentieel onderdeel van een factuur! Gelukkig reageerde de desbetreffende administrateur vriendelijk!
Leren, daar houd ik van! Ik heb dan ook verschillende opleidingen en cursussen gedaan nadat ik mijn eerste opleiding had afgerond. Tijdens deze schoolperiodes leek ik altijd net een spons. Ik probeerde alles in mij op te nemen om het daarna in de praktijk te kunnen toepassen. Nu is het andersom. Ik krijg als startende ZZP'er vele nieuwe dingen op mijn pad die ik moet uitvoeren maar waarvan ik de studie nog niet gevolgd heb. Maar ik word er echt ontzettend blij van want ik leer weer. En gelukkig leer ik vooral door gewoonweg te doen!
Joehoe! Mijn logo is af en ik ben dik tevreden! Grote complimenten voor mijn zwager! Hij heeft het toch maar weer mooi voor elkaar gekregen ook al vond ik het moeilijk om aan te geven wat ik precies met mijn logo wilde. Maar out-of-the-box denken en buiten de lijntjes gaan komen er volgens mij wel goed in terug! Weer kan ik een vinkje zetten op de to-do-list voor het opzetten van een eigen bedrijfje.
De eerste week als ZZP'er is alweer om! Ik heb ontzettend veel leuke reacties gekregen. Vooral toen de website in de lucht kwam en iedereen zich had ingelezen in wat ik nu aan het doen ben. De reacties kwamen uit allerlei verschillende hoeken, vanuit familie, vrienden, sport- en muziekmaatjes als van collega's van de LOI. Maar ook kreeg ik vaak de vraag of ik al opdrachten had. Nee, ik heb nog geen opdrachten maar wel zenuwen. Want blijkbaar moet je na een eerste week na inschrijving direct werk hebben..!Op de fiets vanuit LOI naar huis bedacht ik me dat dat natuurlijk onzin is. En trouwens, ik had deze week een telefoontje voor bespreking van mogelijkheden, positieve reacties van een directeur en een stichting op mijn bericht dat de Onderwijssupporter bestaat, een afspraak over het wellicht verzorgen van een introductie op een workshop + sparren over trainingen. En vanmorgen had ik een bericht in de mailbox over een bedrijf die werkt met ZZP'ers in behandeling van kinderen met dyslexie e.d. maar ook actief zijn in het geven van trainingen. Daar staat ook een afspraak voor ingepland. Dus echt stil is het ook niet rondom de Onderwijssupporter. Na bewustwording van deze ontwikkelingen heb ik dan ook de zenuwen van me afgegooid en gaan we rustig verder met het opbouwen van de Onderwijssupporter!
Doordat de inschrijving bij de Kamer van Koophandel sinds vrijdag officieel is, merk ik dat ik ook echt wil gaan beginnen! Ik heb me van het weekend aangemeld bij het platform voor ZZP'ers in het onderwijs (www.flexleerkracht.nl) en ook heb ik de laatste hand gelegd aan de teksten van de website. Het logo is nog in ontwikkeling en eigenlijk wachtte ik daar nog op voordat ik naar buiten zou gaan treden met de website. Toch merkte ik dat er al vraag was of de website al 'in de lucht' kon en dat heb ik dan ook gedaan! Zeker toen ik vanmorgen al een eerste telefoontje had met een vraag naar mogelijkheden en ik dus ook een stipje werd op het platform! Wederom weer een spannende stap maar ontzettend leuk en motiverend!
Op uw plaatsen, 1 - 2 - 3, af! Het is officieel! Ellie Berbée - Onderwijssupporter is goedgekeurd door de Kamer van Koophandel! Toch wel wat gespannen ging ik er naar toe want ik had geen idee wat me te wachten stond. Spanning was eigenlijk niet nodig geweest. Het was een ontzettend leuk gesprek met de medewerker van de KvK en hij stond helemaal achter mijn uitgangspunten! Vooraf had ik ook alles al goed ingevuld dus de handtekeningen konden al vlug gezet worden. Bij het verlaten van het gebouw werd ik me ineens bewust dat ik vanaf nu dus een ondernemer ben. En in mijn hoofd hoorde ik de tekst: 'Op uw plaatsen 1-2-3, af'. Deze zin gaan we over drie weken hier in Lisse wel meerdere keren horen tijdens de harddraverij. Een grote, jaarlijkse happening. Eentje waar ik nu als ondernemer ga staan en er dus meerdere mogelijkheden zijn voor Personal Branding. Jaja, het boek ' Personal Branding voor de ZZP' is inmiddels ook uit en ik probeer het geleerde direct in de praktijk toe te passen. Op en top ben ik dus bezig om de onderneming van de grond te krijgen. En ik word er nog blij van ook!
Waarom wil ik dit toch? Iedereen zegt tegen me dat 32 uur in de week werken meer dan genoeg is. Daarbij heb ik een partner met een drukke baan waardoor veel huishoudelijke activiteiten op mijn schouders komen.
De knoop is doorgehakt: ik ga me inschrijven bij de KvK! Na weken van vooronderzoek, praten met mensen, informatie inwinnen heb ik besloten er gewoon voor te gaan. Er zijn voor mij weinig risico's: de inschrijving is maar 50 euro en een huur van een bedrijfspand of aanschaf van een auto is niet nodig. Daarbij heb ik een vast contract bij de LOI dus een inkomen is gegarandeerd. Spannend is het wel, omdat ik wil dat het slaagt maar ik heb er ook ontzettend veel zin in!
