Het is vakantie en dat betekent... een ziek jongetje thuis (waterpokken). Vaak heb ik in de vakantie een kindje thuis wegens ziekte. Ergens heel fijn dat ze het altijd in de vakantie plannen want dat scheelt een hoop gedoe met regelen. Maar ik had in deze vakantie een 'rustig' dagje gepland. Het is namelijk echt druk geweest. Op het werk maar ook met allerlei andere activiteiten. Allemaal even leuk en boeiend maar het kost ook energie. En omdat ons kereltje nog steeds niet doorslaapt, is het soms wel pittig! Ook wilde ik deze vakantie de administratie bijwerken en brainstormen over nieuwe ideeën. Ach, we gaan wel zien of dat er nog van komt (ergens in de avonduren) en anders schuiven we het door naar de volgende vakantie. Stiekem is het is ook wel heerlijk om dat kleine ventje de hele dag om je heen te hebben en niet veel met het werk bezig bezig te zijn. We genieten van het mooie weer en halen op tijd zijn zus op zodat we ook nog met haar kunnen spelen.

Allereerst natuurlijk de beste wensen voor het nieuwe jaar!!Na een weekje thuis te zijn geweest met Hans en de kinderen, gaat het 'gewone' leven weer beginnen. Ik heb bewust het werk 'het werk' gelaten en echt even niets anders gedaan dan bijkomen (lees: hoesten, hoesten en nog eens hoesten) en genieten van het gezin. Maar nu zijn de kindjes weer naar het kinderdagverblijf, Hans naar het werk en ik ben vanuit huis bezig om 2022 af te ronden (nog steeds onder het genot van een gezellig hoestje). En bij een afronding hoort altijd even een terugblik: Een bijzonder jaar was het. Op werkgebied heb ik een paar leuke opdrachten mogen uitvoeren maar verder stond het jaar in het teken van de geboorte van onze zoon. Genieten van dit mooie wonder, maar ook wennen aan de nieuwe gezinssamenstelling. Ik vond het in het begin lastig om de aandacht goed te verdelen maar gelukkig heb ik steeds meer het gevoel dat dit nu goed gaat. Beide kindjes zijn blij en tevreden en dan is moeder dat ook! Na een paar weken thuis te zijn geweest, begon het wel echt weer te kriebelen om aan het werk te gaan. Ik merkte dat het thuis zijn fijn was maar dat ik echt een prikkel van buitenaf moet hebben om 'blij en tevreden' te blijven. De afwisseling van werken en het gezin bevalt mij gewoon goed. Voor mijn gevoel kan ik hierdoor een 'leukere' moeder zijn. En gelukkig dat mijn herstel erg goed ging en dat het daardoor ook gewoon kon. Ik ben daar ontzettend dankbaar voor! Het was heel fijn dat ik na het verlof terug mocht komen op dezelfde school. Even het vertrouwde behouden. Tot 1 maart ben ik daar sowieso aan het werk. Heel fijn!Nieuw in 2022 was het verzorgen van korte workshops en het coachen van een interne begeleider. En ook deze werkzaamheden vond ik super leuk om te doen. Voor 2023 staat dat ook nog meer op de planning en ik kijk daar al helemaal naar uit. Laat 2023 maar komen, ik ben er klaar voor!

Ik ben alweer een paar weken na mijn verlof aan het werk en ik zit er weer helemaal in! Ik krijg er echt weer energie van. Ik vind het heerlijk om weer op de werkvloer te zijn. Vooral dat mijn hoofd weer echt aan het 'werk' is levert energie op. Ik ben dan ook met verschillende dingen bezig geweest. Van leerlingenzorg tot coaching, tot gesprekken met MT/bestuur, samenwerkingen opzetten met het speciaal basisonderwijs als beleidsmatige werkzaamheden. Maar het kost ook wel energie. En dat komt vooral door de korte nachten die we maken, het rennen om alles en iedereen op tijd (en aangekleed) op locatie te hebben, het geven en kolven van borstvoeding tussen alle bedrijven door en weer dingen 'moeten'. Maar dat neemt niet weg dat ik volop geniet: ik geniet echt van de afwisseling tussen het gezin en het werkende leven. Ik merk dat ik veel meer van mijn kinderen kan genieten als ik ernaast met andere dingen bezig ben. En in de rol waarin ik nu veel werkzaamheden uitvoer kan ik tussendoor nog wel (veel) aan mijn kinderen denken. Via het kinderdagverblijf word ik ook volop op de hoogte gehouden hoe het met beide kindjes gaat en dat is echt super fijn! Voorlopig blijf ik ook deze werkzaamheden doen en dat is een prettige gedachte. Ik hoef me nog niet druk te maken over een nieuwe opdracht en dat scheelt weer energie! En de dagen dat ik thuis ben vliegen ook echt om. Het is heerlijk om met de kindjes bezig te zijn; te knuffelen, te spelen, te verzorgen, te lachen. En dat geeft heel veel energie!

Ik schrijf deze blog vanaf onze vakantiebestemming. Omdat Pasen net voor de meivakantie viel, zou het mij maar 2 werkdagen 'kosten' waardoor we wel bijna 3 weken op pad kunnen. Na de drukke en hectische periode die we gehad hebben, is dat wel erg fijn! En ook omdat we van de zomer niet weg kunnen (komst tweede kindje🥰), zou dat nu wel erg goed uitkomen. Het is echt heerlijk en we treffen het met het weer maar het voelt wel een beetje als spijbelen (al heb ik dit nog nooit gedaan 🤓)! Maar zoals mijn man zegt: 'dat is het voordeel van zzp'er zijn en neem dat er nou maar even van.' Dus zo gaan we het dan ook maar zien. En al een paar weken ben ik aan het 'voorwerken' geweest. Ik houd de mail in de gaten en ben telefonisch bereikbaar. Thuiswerken maar dan vanaf een vakantiebestemming! Dat is echt het voordeel wat gebleven is door Corona. Volgende week, als het officieel meivakantie is, check ik de mail zo goed als niet (heb ik me in ieder geval voorgenomen).  

... van het jaar 2021 natuurlijk! Ik ben namelijk niet van plan om te stoppen met bloggen. Al merk ik wel dat ik er echt tijd voor moet inplannen om te schrijven. De weken voor de vakantie zaten echt vol en als ik mijn agenda voor de aankomende periode bekijk wordt dat niet veel minder. Er staan namelijk leuke maar pittige uitdagingen op me te wachten. Afgelopen dagen heb ik dan ook echt bewust de computer in mijn werkruimte laten staan zodat ik echt kon genieten van mijn dochter. De opvang is dicht wegens de vakantie dus ze was ook lekker thuis. Zere knieën van het samen spelen is wel het resultaat! Nu is ze even een middagje gezellig bij Opa en Oma en kan ik nog wat afrondende werkzaamheden verrichten. Iedereen blij! 

Het is even stil geweest op deze website maar ik heb niet stil gezeten. En nu heb ik echt even tijd gemaakt om weer eens te schrijven. Het scheelt ook dat de Sint weer uit het land is. Want naast het werk moesten er wat gedichten geschreven worden en het dorp/webwinkels worden afgestruind om voor ieder iets te vinden wat er op het verlanglijstje stond. Wat blijft het toch een heerlijk feest. Zeker nu met een dreumes in huis! En de gespannen gezichtjes op de scholen vind ik altijd prachtig om te aanschouwen! En op de school in Den Haag hebben we het spel 'Wie is de Piet' gespeeld, gebaseerd op 'Wie is de Mol'. Heel leuk om op deze manier met de collega's om te gaan. 

Vaak krijg ik de vraag of ZZP’en echt zo leuk is als wat ik schrijf. Ik beantwoord dit altijd met een volmondige ‘ja’. Maar natuurlijk zijn er ook dingen die niet zo leuk zijn. Maar is dat niet in elke baan zo? Laatst had ik weer zo’n ervaring waarvan ik denk: ‘had ik nou maar gewoon bij een schoolbestuur gewerkt’. De situatie was zo dat een directeur graag van mijn diensten gebruik wil maken. Maar puntje bij paaltje was het lastig qua betaling. Dat onderhandelen is echt een aspect van ondernemerschap waar ik geen energie van krijg maar wat ik wel moet doen. Voor niets gaat de zon op toch? En daarbij komt ook dat ik verder alles zelf betaal: pensioen, verzekering, nascholing. En als ik niet werk door bijvoorbeeld ziekte, krijg ik ook niets. En als ik dan hoor dat het bestuur van die betreffende school wel met detacheringsbureaus werkt, ben ik er wel 'klaar' mee. Ik werk juist bewust zelfstandig om op die manier geld in het onderwijs te houden! 

Het verbaast mij altijd weer hoe snel de tijd gaat als je het naar je zin hebt! Gisteren werd mij dat weer duidelijk want het was alweer tijd om de werkzaamheden op basisschool De Wegwijzer Vianen over te dragen aan de vaste Interne Begeleider. Elke collega heeft wel gevraagd of ik het niet jammer vind dat het alweer klaar is. Ja, ik vind het zeker jammer. Ik had het erg naar mijn zin. Afscheid nemen is nooit leuk maar het hoort eenmaal bij mijn werk. En ik weet ook dat als ik geen 'einddatum' heb, dit ook niet goed voor mij zou zijn. En ik kan weer terug kijken op een boeiend half jaar. Weer heb ik geleerd. Ik heb moeilijke casussen gehad en ik mocht leerkrachten coachen en ik heb gemerkt dat ik dat toch wel erg leuk vind om te doen. Ook de afstand viel mij reuze mee. Dat was echt een uitprobeersel. Maar op advies van mijn man heb ik verschillende podcasts geluisterd. En ook daar heb ik weer van geleerd. Echt win-win! 

Waar ik vorige week nog dacht rustig op te kunnen gaan starten, weet ik nu wel beter! We staan gelijk 'aan'! Het begon nog vrij rustig met het doorlopen van de mail maar op donderdag stond al de startvergadering gepland met uitsluitend een barbecue. Ook een afspraak voor Flexleerkracht als ambassadeur is al afgevinkt. En vandaag, de officiële start van het schooljaar in Midden-Nederland, ben ik alweer bijna vergeten dat we vakantie hebben gehad. Maar ik heb echt leuke opdrachten lopen dus ik vind het niet erg. Juist weer ontzettend leuk! Ik geniet echt wel van vakantie vieren en kijk terug op heerlijke weken maar weer gewoon ritme en regelmaat, uitdagingen en (school)kinderen om mij heen vind ik toch wel erg fijn! De opdrachten die ik nu heb lopen zijn afwisselend en divers. Zo heb ik nog een Interne Begeleidings-opdracht lopen die in september afloopt omdat de huidige IB'er weer terug komt van haar zwangerschapsverlof. Er zijn nog een paar dingen die ik echt wil doen op deze school. Daarnaast start al een Interne Begeleidings-opdracht waar er veel behoefte is aan een passende zorgstructuur. En vanuit de coronagelden ga ik op een school zorgdragen voor het goed implementeren van klassenmanagement en het Doordacht Passend Lesmodel. De maand september wordt nog wel even druk en wat rommelig maar daarna wordt het waarschijnlijk wat overzichtelijker. Verder heb ik de laatste vakantieweek gebruikt om de training Klassenmanagement ook digitaal als e-learning aan te kunnen bieden. Dit is vooral gericht op leerkrachten die handvatten nodig hebben om structuur in de eigen klassenmanagement aan te brengen. Meer informatie hierover staat bij 'webshop' of stuur een berichtje! 

Heel snel weet ik inmiddels! Mijn bericht op LinkedIn is veel gezien en er kwamen dan ook verschillende reacties tot stand. Super gaaf om te merken dat LinkedIn echt werkt en dat mede daardoor mijn netwerk steeds groter wordt. Afgelopen dagen stonden dan ook in het teken van gesprekken voeren om te kijken of er samenwerkingen mogelijk waren. En dat is gelukt! Ik kan dus heerlijk de vakantie tegemoet gaan want tot december heb ik uitdagende opdrachten gepland staan! 

Ik zeg altijd: 'Waar deuren sluiten, gaan er ook weer deuren open'. En wederom komt dit uit. De ruimte die in mijn agenda was ontstaan door het wegvallen van het MBO-gebeuren, is dus weer opgevuld. Een school waar ik al vaker actief voor ben geweest, benaderde mij weer. Ontzettend leuk om daar weer wat voor te mogen doen (ondersteuning IB en management). Nog leuker vond ik het om te beseffen dat er dus vertrouwen in mij is. En daar ben ik dan ook echt trots op! Het is toch het schouderklopje die we als mens soms gewoon even nodig hebben. Die weer laat zien dat je datgene doet waar je goed in bent. Toevallig had ik vorige week contact met een oud-collega die me vroeg of ik toen de juiste keuze heb gemaakt om de Onderwijssupporter op te starten. Er was geen twijfel over het antwoord: de beste keuze! 

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Wel heb ik wat verschillende berichten gepost via LinkedIn, Facebook en Instagram. Naast de opdracht als Interne begeleider ben ik nog bezig met een eigen e-learning waarbij ik nu in de proeffase zit. Heel spannend! Daarnaast is het ook nog vakantie geweest. Wij zijn heerlijk met onze nieuwe vouwwagen op pad gegaan. Ik had de laptop wel ingepakt en dat bleek hard nodig ook. Als ondernemer maak je soms keuzes. De ene keer is de gemaakte keuze de juiste. De andere keer merk je dat het toch niet zo is zoals vooraf gedacht. En dan is het zaak om bij te sturen. Hoe jammer het ook is, in mijn optiek moet het werkplezier bovenaan staan en dat stond het door verschillende omstandigheden niet meer. Het maakt dat ik de beslissing heb genomen om te stoppen met 'het MBO-verhaal' zoals ik het vaak omschreef als ik vertelde waar ik zoal mee bezig was. Ik kijk terug op een zeer leerzaam traject waarbij we een prachtige brancheopleiding hebben ontwikkeld. Ik hoop dat er in de toekomst veel deelnemers hiervan mogen genieten! 

Al aan het begin van de coronatijd had ik een idee en de afgelopen weken heb ik eindelijk aan dit idee kunnen werken. De training Klassenmanagement (geschikt voor het PO) die ik al meerdere keren fysiek heb gegeven, zowel in schoolteams als aan de individuele leerkracht, heb ik digitaal gemaakt. Ik heb er een soort workshops van gemaakt. De eerste modules zijn gereed en nu denk ik erover na om een paar proefkonijnen te gaan vinden. Heel spannend maar ik denk dat het goed is om het uit te laten proberen en feedback te ontvangen. Zo ook om erachter te komen of er überhaupt vraag naar is! De ontvangen feedback kan ik dan gaan verwerken en de andere modules verder gaan ontwikkelen. Ik word er zelf helemaal enthousiast van dus ik hoop dat de training ook zo enthousiast ontvangen wordt. Ik ga straks de oproep plaatsen. Maar ik heb er zelf al veel van geleerd en ik merk dat ik het super tof vind om dit soort dingen te doen. Het was wel telkens puzzelen met de tijd. De lopende opdrachten vergen veel tijd en energie. Gelukkig krijg ik er ook energie van! In Vianen gaat het goed. Er zijn veel verschillende werkzaamheden dus ik ben afwisselend bezig. Het is een leuk team en ik voel me er thuis. En aankomende donderdag beginnen er 4 (!) nieuwe studenten aan de MBO-vakinstelling . Super gaaf! De voorbereidingen zijn getroffen dus we kunnen van start. Ik ben heel benieuwd hoe deze deelnemers de opleiding gaan ervaren. Die ervaringen kunnen we dan weer meenemen in de verbetering van de opleiding. Het gaat dus helemaal goed hier! 

Soms heb je van die weken waarin je het ene na het andere leert. Afgelopen week had ik zo'n week. Zo was het online lesgeven voor mij nieuw. In de vorige lockdown was ik voornamelijk als interne begeleider aan het werk en had ik met hele andere dingen te maken dan nu als leerkracht. Zoals altijd na een vakantie slaap ik de zondagnacht slecht en nu was dat helemaal het geval. Maar ik had me druk gemaakt om niets. Met mijn groep 8-collega's hadden we het goed opgezet en voor de kinderen was het al niet echt nieuw. We hadden dan ook op maandag gelijk een goede start. Naast klassikale instructies heb ik instructies aan kleine groepjes en individueel instructies gegeven. Ik heb daar dan toch ook wel een paar voordelen van ervaren. Maar het échte contact heb ik wel gemist. Hopelijk hoeven we nog maar één weekje zo les te geven maar ik ben er bang voor...

Afgelopen week had ik een observatie in de klas. Ik vind dat altijd spannend want ik wil het goed doen en ik ben van mening dat ik mij moet aanpassen aan de manier van lesgeven op de school. Veel verschillen zijn er niet maar toch moet je je soms wat aanpassen. Gelukkig had ik laatst de studiedag mogen volgen. Bij de nabespreking kreeg ik even een beeld waar ik me een soort van voor schaam: een kip die ergens rond scharrelt zonder veren... Wat een hoop complimenten (veren) kreeg ik. Zowel op mijn gegeven les als de manier hoe ik me door de school manoeuvreer en mijn professionaliteit in zet. Ik werk er hard voor dus erg fijn om te horen! De opdracht wordt verlengd tot aan de voorjaarsvakantie. Fijn! De andere opdracht rond ik deze week af en dan ga ik verder kijken voor iets in het nieuwe jaar. Er staan wat afspraken gepland en een voorstel maar nog niets concreet.

Afgelopen week had ik een kennismakingsgesprek voor een nieuwe opdracht. Een beetje met spanning ging ik er naar toe maar wat was het een fijn gesprek. En wat kreeg ik een blij gevoel toen ik de school binnen stapte! 

Nou ja, ik was wel weer lekker bezig! Ik had net mijn blog klaar over de eerste week die ik weer gehad heb. Deze had ik onder mijn vorige blog gepost maar blijkbaar heb ik ergens op geklikt wat niet de bedoeling was. En nu is het weg! Lekker bezig dus... En niet alleen de nieuwe blog is weg. Ook de vorige! Jammer maar helaas. 

Wat was het fijn om weer op een school te zijn. Ik vond het heerlijk om weer kinderen om me heen te horen. Om de leerkrachten weer aan het werk te zien met de kinderen. Om zelf weer bezig te zijn met en voor collega's en de kinderen. Om weer face-to-face in gesprek te zijn met anderen. En om even weg te zijn uit het thuiskantoor. Al zit ik daar nog wel want voor andere scholen werk ik als externe nog thuis, wat natuurlijk ook prima is. Als ik maar als Onderwijssupporter bezig kan blijven (er is nog wel ruimte in de agenda maar dat is 'oké'). Natuurlijk is en blijft het spannend om weer onder de mens te zijn. Dat geldt voor iedereen denk ik. Het virus zie je niet en dat maakt het zo lastig. Het zou zo makkelijk zijn geweest als je gewoon een blauwe stip op je neus zou krijgen! Maar ik merk dat ik weer nieuwe energie heb gekregen door weer wat uren op de school te zijn geweest. Dat motiveert weer en ik kan er weer tegenaan. Tevens lopen er nog wat andere projecten die me energie geven, al staan ze nog in de kinderschoenen. Het is super tof om daarvoor bezig te zijn en ik hoop echt dat het positief gaat uitpakken! Hopelijk kan ik daar later meer over vertellen!

Ja, het is wel weer tijd voor een blog! Het staat al een tijdje op mijn actielijst maar ik weet gewoon niet goed wat te schrijven. Meestal krijg ik inspiratie  als ik onderweg ben terug naar huis na een werkdag of als ik aan het sporten ben maar dat zit er nu dus even niet in. Nu zat ik met een kopje koffie even pauze te houden nadat ik vanmorgen weer in de cijfers gedoken ben. Ondanks dat het meivakantie is, ben ik toch nog druk bezig. Ik heb een opdracht die doorloopt maar ook moet de inkomstenbelasting voor de 30e de deur uit zijn. En dat is gelukt! Tevens blik ik in een vakantie altijd terug op de afgelopen periode. Ik zat er een beetje tegenop te hikken want die periode had ik vooraf heel anders voorgesteld. Maar eigenlijk mag ik hier best tevreden over zijn! Ik weet zeker dat er zelfstandigen (en andere bedrijven) zijn die het veel zwaarder hebben. Ik heb toch behoorlijk wat uur kunnen maken en over twee weken gaan de scholen weer open zodat ik ook weer op locatie kan zijn. Dat motiveert enorm. Ik kijk er ook echt naar uit! Voor na de vakantie heb ik sowieso drie dagen werk. Dit was vooraf al zo gepland. De overige dagen heb ik bewust nog open gelaten en ik zie wel hoe zich dit gaat invullen. Ook wel eens lekker om zo de volgende periode tegemoet te gaan! 

Week vier van het thuiswerken is ingegaan. Nog steeds is mijn to-do-lijst niet heel veel korter geworden. Voor verschillende opdrachten die ik al had, ben ik nog steeds actief. Ontzettend fijn is het om toch voor het onderwijs bezig te zijn. Ook voor mijn eigen bedrijf ben ik met verschillende dingen bezig. En rondom en in het huis moet er ook nog wel het één en ander gebeuren. Dus vervelen doe ik niet. Maar ik kan niet zeggen dat ik het heel leuk vind. Ik mis het 'echte' contact met de leerlingen, de leerkrachten, directeuren, familie, vrienden, sport- en muziekmaatjes.  Dagen achter de computer is ook gewoon niet voor mij weggelegd. Maar oefening baart kunst en elke dag leer ik weer. Ik leer vooral hoe ik met deze situatie zo positief mogelijk om kan gaan. En dat gaat de ene dag beter dan de andere dag. Maar volgens mij geldt dat niet alleen voor mij, en heeft het gros van de bevolking hier last van. En wat ik vooral lastig vind, is dat je niet weet hoe lang het nog gaat duren. De stip op de horizon is niet echt gezet en ik kan hem zelf ook maar moeilijk zetten. Die onzekerheid maakt het nog lastiger vind ik. Hoe is dat voor jou? 

In deze tijd is dat een erg belangrijke maar dubbele vraag. Want als je het virus niet hebt, dan gaat het goed met je, zeggen ze. Gezond zijn is het belangrijkste wat er is. En met elkaar proberen we zoveel mogelijk mensen gezond te houden. Daarom hebben we de maatregelen. Maar die vallen niet altijd mee. Het is gelukkig mooi weer en laat ik ontzettend van de zon houden. Dat maakt een hoop goed. En door de uurtjes werk die ik nog heb, kan ik me ook nog wel vermaken. Maar toch… De kans dat de scholen veel langer dicht blijven, geeft me een benauwd gevoel. Ik ben nou eenmaal graag onder de mensen. Ik heb niet voor niets voor het onderwijs gekozen. En de tijd dat ik alleen in een kantoortje zat, werd ik geen vrolijker mens. En nu ben ik ‘verplicht’ om thuis te werken. Het gevoel dat ik had op het kantoor komt dan ook weer boven; ik houd er niet van maar het is nu even niet anders. En ik ben gezond, en dat is nog steeds het belangrijkste. Een paar uur achter de laptop wissel ik af met stukken wandelen of fietsen. Voldoende vitamines op doen is nu helemaal belangrijk!

De nieuwe opdracht ben ik inmiddels gestart en het voelt goed. Het is ook heel fijn om op een bekende school te zijn, al is er inmiddels vier jaar vestreken. Er is genoeg werk te verzetten en dat werd bij een Interne begeleidingsbijeenkomst die stichtingbreed gepland was helemaal duidelijk. Het was echt een boeiende bijeenkomst waar met alle Interne begeleiders werd gesproken over de onderwerpen 'zicht op ontwikkeling' en 'kwaliteitszorg'. Ook de AVG kwam aan bod. Boeiende onderwerpen waar iedereen in het onderwijs waarschijnlijk wel mee bezig is. Ik vond het fijn dat ik aanwezig mocht zijn en neem de opgedane kennis weer mee terug naar school/de scholen. 

Afgelopen week heb ik een opdracht afgerond waardoor er weer ruimte in de agenda ontstond voor iets nieuws. De vraag die ik aan mezelf stelde was dan ook wat voor nieuwe invulling ik graag zou willen. Via LinkedIn had ik een bericht geplaatst waarbij ik aangaf dat ik weer beschikbaar was en wat kreeg ik veel reacties. Dat is echt de kracht van het netwerk! En zo heb ik dan ook al een nieuwe opdracht voor de aankomende periode. Het wordt een mooie, uitdagende opdracht waar ik ontzettend veel zin in heb! De andere opdrachten lopen voorlopig nog even door, waardoor ik nu even niet op zoek hoef. Dat is fijn, want het levert toch wel een soort van stress op. Mensen om mij heen zeiden wel tegen me dat het goed komt maar toch kan je niet in de toekomst kijken en hoop je maar dat het ook daadwerkelijk goed gaat komen. Je wilt je in blijven zetten voor het onderwijs maar daar heb je wel kansen voor nodig. Echt gaaf dat ik weer een kans krijg, en dus sneller dan verwacht. Ik heb er zin in!Verder staat er aankomende week ook nog een training (GIP i.c.m. EDI) op het programma aan een schoolteam in Amsterdam. Daar ben ik nu flink mee bezig en ik hoop weer dat ik leerkrachten inspireer! Mooie uitdagingen dus!

Een collega had een theezakje met de vraag 'Wat wil je nog leren?' en ze stelde de vraag aan mij. Op dat moment kon ik er niet direct een antwoord op geven maar in de loop van de dag kwamen er toch wel wat dingen in me op: trompet kunnen spelen, shorttracken, tekenen en zingen (ik betwijfel of mijn stembanden dat aankunnen). Op werkgebied zou ik nog wel een behaalde coachingstechniek willen aanleren. Maar soms leer je ook zonder dat je je daarvan bewust bent. Toen ik gisteren de vraag kreeg hoe de werkweek was, vatte ik deze samen als 'druk, intensief maar leerzaam'. Zo had ik dinsdag een audit op de school waar ik een maand of zeven werkzaam ben geweest. Aankomende dinsdag neem ik daar afscheid. Het was een mooie periode waarin ik veel geleerd heb. O.a. het werken in een combinatiegroep 6/7/8 en thematisch werken. De audit was de kers op de taart: Waar staat de school nu? Zijn we het goede aan het doen? Hoe was mijn les die geobserveerd werd? Altijd zijn er wel leerpunten en deze punten neem ik weer mee naar mijn volgende opdracht. Maar het mooie was dat er volop complimenten gegeven werden want de school doet het goed. Het was gaaf om daar een onderdeel van te mogen zijn! Verder had ik nog een coachee die niet helemaal 'enthousiast' was. Niet zozeer over mij (denk/hoop ik) maar wel over de situatie. Als het dan 'achter de rug' is, reflecteer ik hierop en probeer ik een antwoord te krijgen op de vraag wat ik anders had kunnen doen zodat het voor de ander prettiger zou zijn geweest. Dit was zeker weer een leermoment.En er was nog echt een ondernemersissue. Ik dacht toch wel alles geregeld te hebben omtrent het bedrijf maar toch was er een punt (iets met naam, logo, organisatie) die onder mijn aandacht was ontsnapt. Ik had ook niet verwacht dat dit invloed zou hebben maar als ik niet snel zou handelen, zou dat wel (in de toekomst) problemen kunnen leveren. Dus was het snel schakelen. Op zulke momenten vraag ik me wel af waarom ik niet gewoon in loondienst had kunnen blijven. Het zou een hoop gedoe (en tijd) schelen. Maar als alles dan weer gelukt is en ik van mijn man een appje krijg met de woorden: 'Top, goed gedaan schat. Ik ben trots op je' word ik weer blij. En toch ook wel weer een beetje trots op mezelf. En het mooiste: ik heb er weer wat bij geleerd! 

Er gebeurt van alles in Onderwijsland en ik probeer het dan ook zo goed mogelijk te volgen. Maar dat valt niet altijd mee. Nu ik als ondernemer in het onderwijs werk, zie en hoor ik veel. Met sommige aspecten ben ik het eens, met andere wat minder. De ene school waar ik werk is vandaag en morgen gesloten, de andere scholen zijn open maar staan wel stil bij de zorgen die er in het onderwijs op dit moment er zijn. Voor elke keuze valt wel iets te zeggen en ik ben dan ook heel benieuwd wat deze dagen voor het onderwijs gaan opleveren! Daarnaast word ik bestookt met aanvragen vanuit Detacheringsbureaus. En daar ga ik niet mee in zee. De kosten voor de scholen zijn hoger dan dat ze mij 'gewoon zelf' inhuren met daarbij ook het verschil dat ik alle taken doe die bij de aanvraag besproken worden. Dat is een hele andere benadering en ik baal er dan ook van dat de ZZP'er in het onderwijs wordt neergezet als 'die ene die de kantjes ervan af loopt'. Niet iedereen heeft die instelling en ik denk dat ik harder werk sinds ik voor mezelf gestart ben dan toen ik nog in loondienst was. En dat vind ik niet erg, want ik doe het voor het onderwijs, voor mijn eigen ontwikkeling en om mezelf scherp te houden en te doen wat ik leuk vind. Maar ook om de goede dingen van de ene school over te brengen naar de andere school. Volgens mij is dan een hele andere benadering! De artikelen die ik over dit onderwerp krijg doorgestuurd van verschillende mensen om mij heen, lees ik wel en ik probeer positieve dingen eruit te halen. Het levert vaak weer gespreksstof op als ik met een bestuurder of collega spreek. En ik denk dat dit in mijn voordeel werkt! Verder volg ik ook alle perikelen rondom het ZZP-schap op de voet. Zo is er een commissie Borstlap die met een rapport is gekomen en ik betwijfel of we als ondernemers daar blij mee moeten zijn. Het is soms maar ingewikkeld. Maar ik heb me voorgenomen om me er nu niet te druk om te maken. Tenslotte doe ik waar ik goed in ben en het leukste vind om te doen: supporter zijn van het onderwijs! 

Na een paar heerlijke kerstdagen, was het weer tijd om achter de computer te kruipen om de administratie bij te werken maar ook om terug te blikken op het jaar 2019. De laatste dagen van dit jaar zijn immers ingezet!Bij het openen van het programma waar ik mijn administratie in bij houdt, ging het al een beetje vreemd. Het bestand 'Uren 2019' opende, en sloot zich weer af. En zo snel als ik ben, las ik natuurlijk niet goed wat voor opmerking er bij stond. Het gevolg: ik kan het nergens meer vinden! Echt helemaal nergens! Verschillende programma's zijn er op los gelaten om het terug te vinden maar tevergeefs. En dat is wel een probleem want je moet als ZZP'er je uren verantwoorden. Wat nu??Ik ben maar opnieuw begonnen... Gelukkig had ik in mijn agenda zo goed als alles bijgehouden. Alsof je toch aanvoelt dat dit een keer kan gaan gebeuren. Echter heb ik daar niet alles geregistreerd dus is het behoorlijk graven in het geheugen. Maar het positieve is dan weer wel dat heel het jaar 2019 aan me voor is gekomen in de afgelopen uren. En ik besefte me dat ik echt een hoop heb gedaan maar bovenal geleerd (daar kwam dus ook weer het nut van back-ups maken bij). Zo heb ik in verschillende onderwijsvormen les gegeven, heb ik leerlingen begeleid met verschillende leer- en gedragsproblematieken, heb ik leerkrachten gecoacht, trainingen ontwikkeld en gegeven, ben ik mezelf gaan bekwamen op het gebied van leerlingen met eigen leerlijnen en ik heb een onderwijsprogramma herschreven. Daarnaast heb ik talloze gesprekken gevoerd om meningen en visies te horen, oplossingen aan te dragen, om te leren van en met elkaar. Ik heb ondervonden wat ondernemen is en ben erachter gekomen dat dit goed bij me past. Ik kijk dan ook terug op een fantastisch 2019 en ik hoop dat ik dit ingeslagen pad voorlopig mag blijven wandelen!

Het is alweer twee weken geleden dat ik een blog heb geschreven en dus is het eigenlijk weer tijd aan de slag te gaan. Maar ik weet gewoon even niet wat te schrijven. Ik doe telkens zoveel nieuwe ervaringen op dat het moeilijk kiezen is! Daarbij komt ook dat ik goed vol zit. Het zijn allemaal verschillende werkzaamheden en ik merk dat het geregeld even schakelen is. Ik ga van lesgeven naar coaching, van gesprekken naar leerlingenbegeleiding en van onderwijsadvies naar presenteren. Gelukkig houdt dat mij scherp en actief. Maar het zorgt er ook voor dat het schijven van blogs wat meer naar de achtergrond verschuift.Daarbij ben ik ook al bezig met de invulling voor de aankomende periode. Tot aan de kerstvakantie zit ik nagenoeg vol. Wel komt er weer iets ruimte omdat de begeleiding van een leerling afgerond gaat worden. Maar ook heb ik al één opdracht voor interne begeleiding staan voor de periode na de kerstvakantie. Ontzettend gaaf! En dan is er ook nog de administratie die hoort bij het zelfstandig zijn. Een klusje wat niet vervelend is om te doen maar wat wel tijd kost. En daarnaast wil ik ook nog de hobby's uit blijven oefenen. Ik merk dat het fietsen er wat vaker bij inschiet en dat ik eerder de hardloopschoenen pak. Het zorgde er wel voor dat ik met een paar SPOC-loopjes heb mee gedaan. Dit zijn hardloopwedstrijdjes die bij de najaarsfeesten van de omringende dorpen in de Duin- en Bollenstreek horen. De afstand ligt tussen de 6 en 7 kilometer en het gaat vooral op snelheid. Bij de eerste wedstrijd had ik al mijn eigen persoonlijke record verbroken. Bij de tweede wedstrijd verbrak ik ook die tijd weer. En je zul het niet geloven maar ook bij de derde wedstrijd verbeterde ik mezelf! Deze laatste wedstrijd vond plaats in Lisse, mijn eigen woonplaats. Dat betekende dus dat de kermis bij ons was neergestreken. De feestweek begon voor mij met een heus Maestro Concert met de Harmonie, het orkest waarin ik speel. Ook help ik altijd bij de Creatief-In op de zaterdag en speel ik mee in het voorprogramma van de taptoe. De Harddraverij vereniging van Lisse had nog meer activiteiten georganiseerd met als afsluiting de kortebaandraverij. Ik heb er een dagje voor vrij genomen (het mocht van de baas)! Het was weer een ontzettend gezellig week waarvan ik nog aan het bijkomen ben...   Verder hebben we het plan gevat om ons huis te gaan verbouwen. Ik heb me er wel in vergist hoeveel tijd er in al dat regelen zit maar we doen het voor een goed doel. Daar houd ik me maar aan vast!Nu ik het allemaal zo schrijf, word ik me ervan bewust dat ik weer een hoop gedaan heb afgelopen weken en dat het dus niet heel vreemd is dat ik niet aan het bloggen toe kwam. Inmiddels staat er een verhaal waarvan ik vind dat het ermee door kan. Op naar de volgende blog!

In deze blog geef ik een reactie op het volgende artikel:

We zijn weer gestart en ik vind het heerlijk! Ondanks dat de vijf weken vrij zijn omgevlogen, ben ik blij dat ik weer mocht beginnen. Ik was wel al achter de schermen bezig geweest maar afgelopen week was ik weer echt op de scholen te vinden. En daar word ik blij van! Op de ene school hebben we alles klaar gezet om te starten en stond de startvergadering centraal, op de andere school was al een studiedag waar ik een deel van heb mogen verzorgen. En dat was wel even spannend. Presenteren voor een team die ik nauwelijks ken en dan hopen dat ze blijven luisteren en wat met de aangegeven kennis gaan doen. En dat stukje mag ik gelukkig ook verzorgen dus er komt een vervolg. Ik vond het fijn om weer met nieuwe dingen bezig te zijn en daardoor mezelf te blijven ontwikkelen. Nog fijner waren de complimenten die ik kreeg vanuit het team en de directie. Natuurlijk zijn er altijd verbeterpunten maar die neem ik dan ook met beide handen aan zodat naast mijn eigen handelen ook de inhoud van de training (Zelfstandig werken/GIP) steeds beter wordt. Ook merkte ik dat ik het weer erg leuk vond om een training te geven. Gelukkig maar want vorige week heb ik met iemand gesproken die een bepaalde training van mij erbij wil hebben (Organisatie 'Mijn veilige school'). Grote kans dat daar meer uit gaat komen en ik dus meer trainingen mag gaan geven!

Inmiddels is het vrijdagmiddag en kan ik meedelen dat het gat wat dinsdag was ontstaan voor de periode na de zomervakantie alweer is opgevuld! En zelfs met twee verschillende opdrachten. Ontzettend gaaf! Volgende week ga ik alle administratie voor deze opdrachten regelen en dan kunnen we de vakantie in. Waar ik eerst ervan baalde dat ik nog geen invulling voor de vakantie had, merk ik dat het nu wel even goed uit komt om (nog) niets te hebben. Ik heb namelijk al een heel lijstje met dingen die gebeuren moeten. Zowel op werkgebied als op privégebied. En we gaan er ook nog even lekker tussen uit! Maar je weet nooit hoe het gaat lopen. Ik ben in ieder geval voor alles in! 

Nu ik dit typ, kom ik net uit Amsterdam gesjeesd. Het was een hectische maar interessante dag! En dan vind ik het heel fijn om in de tuin van de zon te kunnen genieten en om een blog te schrijven. Het schrijven van een blog helpt me om overzicht te houden waar ik mee bezig ben maar ook werkt het om bepaalde zaken van me af te kunnen schrijven. Maar ik merk dat ik er wel steeds vaker tijd voor moet maken. Ik ben namelijk met van alles en nog wat bezig. Het ZZP'en gaat steeds meer wennen en de jas gaat me steeds beter zitten! Ik kan het daardoor allemaal goed overzien, ondanks dat het veel is. Maar hierdoor is bloggen niet altijd meer nodig. Maar het is leuk te horen dat mensen op een blog zitten te wachten dus ik zal blijven proberen te schrijven. Ik vind het namelijk wel erg leuk om te doen! 

Ondanks dat ik gefinisht was bij de halve marathon van Leiden, was ik vorige week nog de hele week aan het hollen! En het ziet er naar uit dat dit tot de zomervakantie blijft. Ik houd ervan! Een nieuwe opdracht startte vorige week en ik was in de voorbespreking al enthousiast. Maar nu de opdracht echt gestart is, ben ik nog enthousiaster! Het is namelijk precies een opdracht waarvoor ik de keuze heb gemaakt om als zelfstandige te gaan werken. De andere opdrachten zijn een goede aanvulling en ontzettend leerzaam. De leerkrachten die ik begeleid waren snel 'om' toen ze hoorden dat ik ook nog 'gewoon' voor de klas sta en daarnaast kinderen met leer- en gedragsproblematiek begeleid. Het maakte dat zij het gevoel hebben dat ik ze begrijp. Hopelijk kunnen we dat gevoel vasthouden en kunnen we de gestelde doelen met elkaar behalen! 

Al weken werd aan mij de eerste vraag gesteld en hierop kon ik een prima antwoord geven. Maar van de week werd aan mij de tweede vraag gesteld en die vond ik lastiger. Ik had er dan ook nog niet helemaal over nagedacht want om eerlijk te bekennen ben ik vooral bezig geweest om de periode tot aan de zomervakantie vol te krijgen (nog wel wat lege plekjes maar niet heel veel meer). Maar met de periode daarna was ik nog niet helemaal mee bezig. Maar nadat deze vraag gesteld was, ben ik verder gaan kijken dan enkel tot de zomervakantie. Ik verwacht dat het na de zomervakantie wel weer gaat lopen. Daar ben ik dus niet zo heel bang voor. Maar waar ik wel bang voor ben is de zomervakantie! Scholen zijn dicht dus daar komt sowieso geen werk uit. We gaan wel even op vakantie maar geen zes weken. Wat ga ik al die tijd doen? Sinds de tweede vraag aan me gesteld werd, ben ik er volop mee bezig. Ik heb op zich wel iets lopen wat wellicht in de vakantie kan gaan plaats vinden. Hier hoor ik volgende week meer over. Maar als deze samenwerking niet door gaat, dan zou ik het echt niet weten. Mocht je een idee hebben, laat het me weten :) 

Tja, het ging allemaal té goed. Op werkgebied had ik een vliegende start en dat is nog steeds zo! Het ziet er tot aan de zomervakantie goed uit met hier en daar nog wat ruimte om activiteiten te kunnen ondernemen. Ook zijn er al aanvragen voor na de zomervakantie en zitten er nog interessante dingen in de pijplijn. Dit had ik nooit durven dromen! En ik ga ervoor om het zo te houden dan wel verder uit te breiden.  Dan is het eerste jaar van ons huwelijk ook alweer voorbij; de tijd is echt omgevlogen. Samen hebben we veel leuke dingen gedaan en ook hier maak ik me dan ook verder geen zorgen over.Maar dan het sporten en het gestelde doel. Ook daar ging het ontzettend lekker mee! Het trainen ging vrij gemakkelijk en ik had volop energie. Ik hoefde me geen zorgen te maken of ik de halve marathon van Leiden op 19 mei wel zou halen. Tot anderhalve week geleden. Een behoorlijke pijn bij het lopen in de heup. Een paar dagen rustig aan doen zou wel helpen dacht ik. Maar helaas! Inmiddels heb ik twee behandelingen van de osteopaat ondergaan en mag ik tot aan de loop niet hardlopen (gelukkig wel fietsen en zwemmen). Dat viel even tegen en ik ben erg bang dat het 19 mei ook tegen gaat vallen. Maar ik heb het doel gesteld en ga er dan ook voor. Meerdere mensen hebben tegen me gezegd dat het wellicht verstandiger is om niet te starten maar wie niet waagt, die niet wint toch? Ik heb wel mijn doel om de halve marathon onder de twee uur te lopen iets aangepast naar 'finishen is winnen'. Volgende week zal ik hopelijk kunnen melden dat ik de finish bereikt heb. Want doelen stel je om ze ook te bereiken al zeg ik het zelf. 

Het is nu zondag aan het eind van de middag. Hans is zowel Ajax als Formule 1 aan het kijken wat mij de gelegenheid gaf om toch even achter de computer te kruipen. Afgelopen dagen heb ik veel de vraag gekregen hoe de stand van zaken is omtrent de Onderwijssupporter. De eerste maand als fulltime ZZP'er zit erop en ik heb dan ook de balans kunnen opmaken. En dat viel niet tegen, zeker niet voor een eerste maand! Op de maandag en dinsdag heb ik een vaste opdracht tot aan het einde van het schooljaar. Het is heel fijn om iets van vastigheid te hebben en het is ook weer heel fijn om voor de klas te staan. Weer even doen waar ik goed in ben en om te horen waar de leerkrachten en leerlingen mee bezig zijn (heb ik ook weer nodig voor mijn volgende plannen). Op woensdag en donderdag doe ik ambulante begeleiding. Dit begon met één leerling en inmiddels heb ik er drie. Ik vind dit ontzettend boeiend om te doen en het zou tof zijn als daar nog meer bij gaat komen. Daarbij heb ik nog wat uurtjes op een Islamitische school doorgebracht. Ook daar heb ik weer nieuwe indrukken en inspiratie opgedaan. Op de vrijdag had ik al vanaf januari een klas op een vernieuwende school. Afgelopen vrijdag was de laatste keer dat ik daar heen ging. Leuke cadeautjes, fijne woorden en een hoop nieuwe kennis heb ik mee terug kunnen nemen. Tussen alle activiteiten door heb ik nog interessante gesprekken gevoerd waar wellicht binnenkort al wat uit gaat komen of wat nog meer tijd behoeft. Gesprekken over verschillende werkzaamheden, zeer interessant!Ik kijk dus terug op een goede eerste maand. Een maand waarin ik weer veel geleerd heb, in wat ik kan en wat ik wil. Ik ben tot nu toe ontzettend blij met de keuze die ik heb gemaakt. Wel blijft het spannend. Het is namelijk heel fijn om afwisselend werk te hebben, maar nu er weer iets is afgelopen, wil je toch wel weer iets anders ervoor in de plaats terug hebben. Iedereen zegt tegen me dat dat nu eenmaal even tijd kost. Ook al heb ik die tijd, toch wil ik sneller. Maar daar leren we dan weer van. En het geeft ook wel even de tijd om van het heerlijke voorjaarszonnetje te genieten! Op naar een goede maand april! 

In veel artikelen over ondernemerschap maar ook bij een recent gevolgde Webinar komt telkens ter sprake dat je voor jezelf doelen moet stellen. Daarmee kan je je beter focussen en weet je of je op de goede weg zit. Maar ik merk dat er soms spontaan iets op mijn pad komt waardoor ik er opeens een nieuw doel bij heb. Mag dat? Hoort dat bij het ondernemerschap? In ieder geval was het stellen van doelen niet nieuw voor mij en daag ik mezelf altijd uit. Binnen de triathlonsport is het makkelijker trainen als je een doel hebt. Want welke zot gaat anders eerst zwemmen, dan fietsen en daarna nog hardlopen, ongeacht welke afstand?! Ik merk dat er veel sportcollega's zijn die ergens voor trainen en als het doel gehaald is, echt weer een nieuw doel gaan zoeken. Doen ze dat niet, dan zie je ze ook niet vaak meer op de training. De motivatie is dan helemaal weg.Al het hele winterseizoen had ik nog geen wedstrijd hardgelopen. Dat kwam onder andere door onze reis maar ook hadden we steeds andere activiteiten op de wedstrijddagen. Maar afgelopen zondag stond ik weer eens aan de start van het Zorg & Zekerheidscircuit. Dit keer was de loop in Voorschoten. Ik had een nummer van iemand van de vereniging kunnen overnemen en stond vrijwel doelloos aan de start. 'Gewoon lekker lopen en weer een keer een 10km wedstrijd in de benen hebben' zei ik nog van te voren. We waren wat aan de late kant en stonden zo goed als achteraan in het startvak. Het startsein klonk en we gingen van start. Doordat we wat achteraan stonden, moest we zigzaggend om langzamere mensen heen. Toen het eenmaal wat rustiger om mij heen werd, keek ik op mijn sporthorloge. Ik zag dat ik een goed tempo had en ik voelde dat het lekker ging. Achter in mijn hoofd hoorde ik een stemmetje: 'Als je dit tempo vast kunt houden, dan loop je ruim onder je eigen record.' Een nieuw doel was gesteld: De 10 km onder de 51 minuten lopen. En ik kan nu zeggen dat ik dit doel bereikt hebt! En wel in de tijd van 49 minuten en 6 seconden! Zo zie je maar weer, doelen kunnen zo opgesteld én behaald worden! Gemotiveerder krijg je me niet!

Het is wel weer tijd voor een nieuwe blog al zeg ik het zelf. Maar afgelopen tijd heb ik het gewoon druk gehad. Dit had ik totaal niet verwacht dus daarom leek het misschien nog wel drukker! Naast dat ik verschillende zaken nog moest regelen voor het fulltime zelfstandige zijn, had ik ook al verschillende opdrachten. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat de maand maart zo goed als vol zit! Alleen op de woensdag en donderdag heb ik naast de ambulante begeleiding nog wat uurtjes over maar tot nu toe heb ik die steeds gebruikt om afspraken in te plannen. Erg leuk en leerzaam! Maar ook ben ik bezig met de opdrachten voor na deze periode, al blijft de opdracht op de maandag en dinsdag tot de zomervakantie staan. Ik heb veel gezaaid en hoop daar later weer van te kunnen oogsten. Het is ontzettend tof om met verschillende organisaties in gesprek te zijn en te horen wat er zoal speelt in het onderwijs en waar ik van dienst kan zijn!

Hierbij even een feitje: de website is nu 'echt' in de lucht! Waar je hem eerst alleen kon vinden als je de gehele link wist, kan je hem nu ook vinden via de online zoekmachines (in ieder geval zeggen ze dat) en is het een veel kortere domeinnaam en dus makkelijker te onthouden: www.onderwijssupporter.nl! #trots 

Je zult je vast weleens afgevraagd hebben waar om ik aan het bloggen ben. En dat wil ik graag uitleggen. Want waar ik al een tijdje naar op zoek was, gebeurde van de week: reacties op mijn blog! Ik vind het ontzettend interessant om iets bij iemand los te maken. Iets waar de andere persoon over na gaat denken. En soms doe ik dat met een actualiteit, soms door mijzelf kwetsbaar op te stellen. Dat laatste heb ik in mijn vorige blog wel laten zien en daar kwamen reacties op. De één interpreteerde het zo, de ander juist weer totaal anders. Sommigen gingen met elkaar erover praten en anderen spraken me aan om te horen hoe of wat. Er kwam over het algemeen een dialoog op gang, en dat is iets wat mij boeit. Daarnaast wil ik ook laten zien waar ik mee bezig ben. Ik ben een eigen bedrijf aan het oprichten, naast andere werkzaamheden, en merk dat velen dit interessant vinden om te volgen. Ik wil daarover dan ook eerlijk zijn. En dat is ook iets wat mij typeert denk ik: eerlijk aangeven welk gevoel het me geeft of wat ik ergens van vind. Dat wil ik meenemen in de coaching die ik aan het opstarten ben maar ook wat ik aan de kinderen in de klas leer of aan collega's probeer mee te geven. En soms is het eenmaal geen Rozengeur en Maneschijn (ook een lied van Veldhuis en Kemper maar dan met een iets nettere titel). Toch wil ik het delen, proberend om er een passende metafoor om heen te bedenken en er een positieve draai aan te geven. Door het op te schrijven en er gesprekken over te voeren kom ik weer tot nieuwe inzichten wat weer motiveert om dingen te gaan ondernemen. Of dit nu voor mijn werkzaamheden bij de LOI is of voor de Onderwijssupporter. Dus ik blijf voorlopig bloggen! Reageren staat vrij en wil je in gesprek, dan hoor ik dat uiteraard graag! 

Ooit ben ik met een vriendin naar een voorstelling van Veldhuis en Kemper geweest. Een fantastische show met vrolijke liedjes maar ook liedjes met rake teksten. Ik heb toen de cd gekocht en deze in de cd-speler van de auto gestopt. Vorige week kwam deze cd weer even goed van pas, vooral nummer 11: Volkomen kut. Want dat was het wel even. Het liedje zorgde er weer voor dat ik met beide benen op de grond werd gezet; het is prima om er even in te bijven hangen maar na een dag of twee gaat het meestal wel weer..!Eerder die week was ik met gezonde tegenzin weer aan het werk gegaan. Er stond mij een flinke mailbox en een paar pittige issues te wachten, een fijne collega heeft ontslag genomen en er vielen wat puzzelstukjes op z'n plek wat ook weer een hoop stof heeft doen opwaaien. De vakantie was eigenlijk al snel ‘vergeten’ en ik had er behoorlijk de pest in. Maar het lied bracht me weer in de realiteit. De twee dagen waren inderdaad zo om en het werd weer tijd om er uit te komen. Ik heb de schouders er weer onder gezet, ga zaken uitzoeken en maar weer eens goed nadenken wat ik wil, wat ik kan. Met een positieve blik gaan we de toekomst tegemoet. Hoe die er dan ook uit gaat zien en waar ik ook voor ga. En het vakantiegevoel kwam wel weer terug toen ik bezig was met het sorteren van de vele foto’s die we gemaakt hebben :) Daarnaast mocht ik de week afsluiten in een kleuterklas. Heerlijk om die vrolijke snoetjes om me heen te hebben, een directeur uit de brand te helpen en om als Onderwijssupporter aan de slag te zijn.Benieuwd naar het lied waar ik het over heb? Klik dan hier: https://www.youtube.com/watch?v=PKNcxwRO4t0

Van het weekend scrolde ik door mijn LinkedIn-startpagina en kwam ik een reactie tegen op een bericht over de faillietverklaring van de ziekenhuizen. Ik werd erdoor getriggerd. De persoon gaf namelijk aan dat de ziekenhuizen failliet zijn gegaan doordat de werknemers ontslag namen en zich lieten inhuren als ZZP'ers. Het levert de ZZP'er meer geld op, rotklusjes en administratie hoeven niet worden gedaan en heb je een dagje geen zin, dan kom je toch gewoon niet? Dit bracht veel meer kosten met zich mee voor de ziekenhuizen waardoor ze failliet zijn gegaan. De persoon vond het belachelijk dat mensen zich zo opstelden en dat het nu de ziekenhuizen zijn maar de volgende keer zou het om scholen gaan. Want ook in het onderwijs zie je de ZZP'ers als paddenstoelen uit de grond komen. 

Joehoe! Mijn logo is af en ik ben dik tevreden! Grote complimenten voor mijn zwager! Hij heeft het toch maar weer mooi voor elkaar gekregen ook al vond ik het moeilijk om aan te geven wat ik precies met mijn logo wilde. Maar out-of-the-box denken en buiten de lijntjes gaan komen er volgens mij wel goed in terug! Weer kan ik een vinkje zetten op de to-do-list voor het opzetten van een eigen bedrijfje.

De eerste week als ZZP'er is alweer om! Ik heb ontzettend veel leuke reacties gekregen. Vooral toen de website in de lucht kwam en iedereen zich had ingelezen in wat ik nu aan het doen ben. De reacties kwamen uit allerlei verschillende hoeken, vanuit familie, vrienden, sport- en muziekmaatjes als van collega's van de LOI. Maar ook kreeg ik vaak de vraag of ik al opdrachten had. Nee, ik heb nog geen opdrachten maar wel zenuwen. Want blijkbaar moet je na een eerste week na inschrijving direct werk hebben..!Op de fiets vanuit LOI naar huis bedacht ik me dat dat natuurlijk onzin is. En trouwens, ik had deze week een telefoontje voor bespreking van mogelijkheden, positieve reacties van een directeur en een stichting op mijn bericht dat de Onderwijssupporter bestaat, een afspraak over het wellicht verzorgen van een introductie op een workshop + sparren over trainingen. En vanmorgen had ik een bericht in de mailbox over een bedrijf die werkt met ZZP'ers in behandeling van kinderen met dyslexie e.d. maar ook actief zijn in het geven van trainingen. Daar staat ook een afspraak voor ingepland. Dus echt stil is het ook niet rondom de Onderwijssupporter. Na bewustwording van deze ontwikkelingen heb ik dan ook de zenuwen van me afgegooid en gaan we rustig verder met het opbouwen van de Onderwijssupporter! 

Doordat de inschrijving bij de Kamer van Koophandel sinds vrijdag officieel is, merk ik dat ik ook echt wil gaan beginnen! Ik heb me van het weekend aangemeld bij het platform voor ZZP'ers in het onderwijs (www.flexleerkracht.nl) en ook heb ik de laatste hand gelegd aan de teksten van de website. Het logo is nog in ontwikkeling en eigenlijk wachtte ik daar nog op voordat ik naar buiten zou gaan treden met de website. Toch merkte ik dat er al vraag was of de website al 'in de lucht' kon en dat heb ik dan ook gedaan! Zeker toen ik vanmorgen al een eerste telefoontje had met een vraag naar mogelijkheden en ik dus ook een stipje werd op het platform! Wederom weer een spannende stap maar ontzettend leuk en motiverend! 

Op uw plaatsen, 1 - 2 - 3, af! 
Het is officieel! Ellie Berbée - Onderwijssupporter is goedgekeurd door de Kamer van Koophandel! Toch wel wat gespannen ging ik er naar toe want ik had geen idee wat me te wachten stond. Spanning was eigenlijk niet nodig geweest. Het was een ontzettend leuk gesprek met de medewerker van de KvK en hij stond helemaal achter mijn uitgangspunten! Vooraf had ik ook alles al goed ingevuld dus de handtekeningen konden al vlug gezet worden. Bij het verlaten van het gebouw werd ik me ineens bewust dat ik vanaf nu dus een ondernemer ben. En in mijn hoofd hoorde ik de tekst: 'Op uw plaatsen 1-2-3, af'. Deze zin gaan we over drie weken hier in Lisse wel meerdere keren horen tijdens de harddraverij. Een grote, jaarlijkse happening. Eentje waar ik nu als ondernemer ga staan en er dus meerdere mogelijkheden zijn voor Personal Branding. Jaja, het boek ' Personal Branding voor de ZZP' is inmiddels ook uit en ik probeer het geleerde direct in de praktijk toe te passen. Op en top ben ik dus bezig om de onderneming van de grond te krijgen. En ik word er nog blij van ook!

Waarom wil ik dit toch? Iedereen zegt tegen me dat 32 uur in de week werken meer dan genoeg is. Daarbij heb ik een partner met een drukke baan waardoor veel huishoudelijke activiteiten op mijn schouders komen.